Στις 9 του Γενάρη συμπληρώνονται 18 χρόνια από τη δολοφονία του καθηγητή και μέλους του ΕΑΜ, Ν. Τεμπονέρα. Εξαρχής τονίζουμε πως η δολοφονία αυτή ήταν πολιτική και όχι αποτέλεσμα ενός συγκυριακού γεγονότος. Η αναφορά στο Ν. Τεμπονέρα, όπως και σε κάθε αγωνιστή του κινήματος, δε γίνεται επετειακά και υπό τη μορφή μνημόσυνου. Τιμάμε τους αγωνιστές αυτούς και τους θυμόμαστε μέσα από τη συμμετοχή και την ενίσχυση των σύγχρονων κινημάτων. Διδασκόμαστε και εμπνεόμαστε από την ιστορία για την αποτελεσματικότερη συμβολή στους αγώνες του σήμερα.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τα γεγονότα του ’91 χρειάζεται να γίνει μια σύντομη περιγραφή της τότε περιόδου και των χαρακτηριστικών της.
Αν ξεκινήσουμε για το τι συνέβαινε τότε εκτός Ελλάδας, σίγουρα αυτό που κυριαρχούσε ήταν η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Έκλεινε μια περίοδος και άνοιγε μια νέα. Για τους λαούς και τα κινήματα τελείωνε μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει 4 δεκαετίες πριν στην ΕΣΣΔ. ‘Επικυρωνόταν’ με ένα τρόπο η ήττα των κινημάτων, με όλα τα αρνητικά που περιλαμβάνει ο όρος αυτός.
Για το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές άνοιγε μια νέα ευκαιρία για ανακατάταξη δυνάμεων σύμφωνα με το νέο συσχετισμό που είχε δημιουργηθεί -εξαιτίας της πτώσης του Ανατολικού μπλοκ- αλλά και ‘ξαναμοίρασμα του κόσμου’ και των σφαιρών επιρροής.
Την ίδια περίοδο έβγαιναν στη φόρα τα αστικά ιδεολογήματα όπως το ‘Τέλος της ιστορίας’ , ‘Παγκοσμιοποίηση’ κτλ κά τέτοια κίβδηλα οράματα.
Για την ΕΟΚ και τον σκληρό πυρήνα της, αναδυόταν η ιστορική ευκαιρία να αναβαθμίσει το ρόλο της σε διεθνές επίπεδο. Αυτό, βέβαια, περνούσε πάνω από το τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, σε εκείνη την περίοδο ψηφίσθηκε το Μάαστριχ.
Για την Ελλάδα, τι σήμαιναν όλα αυτά; Τον εγκαινιασμό της πιο ακραίας πολιτικής και τον ενταφιασμό των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας.
‘Εκσυγχρονισμός’ , ‘Λιγότερο κράτος’, ‘Ανάπτυξη’ , ‘Παραγωγικότητα’ τα ιδεολογικά όπλα της αστικής τάξης προκειμένου να εφαρμόσει την πολιτική της.
Στο τιμόνι της κυβέρνησης, μετά από 3 εκλογικές αναμετρήσεις, αναδεικνύεται η ΝΔ η οποία σε όλα τα επίπεδα χτίζει το πιο επιθετικό προφίλ.
Στην κοινωνία αρχίζει να επικρατεί αναβρασμός εξαιτίας των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και λόγω τωμ ‘προβληματικών εργοστασίων’ που θέλουν να κλείσουν. Ξεκινάνε απεργίες και καταλήψεις εργοστασίων.
Ο χώρος της παιδείας παίζει για άλλη μια φορά την ατμομηχανή του κινήματος. Το αίτιο αυτή τη φορά είναι το ‘Πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία’ του υπουργού (νυν βουλευτή του ΠΑΣΟΚ!) Κοντογιανόπουλου, το οποίο λίγο ως πολύ ήταν ο προάγγελος των μέτρων που πάνε σήμερα να εφαρμόσουν.
Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν το φθινόπωρο του ’90 και αγκάλιασαν από τα γυμνάσια και τα λύκεια ως και τα αει τει της χώρας, σε πολύ μεγάλη κλίμακα συμμετοχής.
Η ΝΔ ευελπιστούσε πως τα Χριστούγεννα θα λειτουργούσαν εκτονωτικά. Έπεσε έξω όμως. Πολλές καταλήψεις συνέχισαν και μέσα στις διακοπές στέλνοντας το μήνυμα πως αυτός ο αγώνας δε θα τελείωνε έτσι εύκολα. Προκειμένου να ελέγξει την κατάσταση η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τυς κρατικούς μηχανισμούς και το παρακράτος προκειμένου να τρομοκρατήσει. Επιστρατεύτηκαν ‘αγανακτισμένοι γονείς’ έξω από τα σχολεία αλλά και διευθυντές που κατέδιδαν τα ονόματα των μαθητών του 15μελούς στην ασφάλεια για εκφοβισμό. Σημαντικό ρόλο κλήθηκαν να παίξουν και οι ομάδες τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ ονόματι ‘ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ’ που έκαναν βόλτες έξω από τα κατειλημμένα σχολεία και τρομοκρατούσαν τους μαθητές.
Στην Πάτρα, στις 8/1/’91 ο νομάρχης Τάγαρης σε σύσκεψη διευθυντών των σχολείων λέει: «Οι καταλήψεις είναι παράνομες. Οι ανακαταλήψεις από οποιοδήποτε είναι νόμιμες»
Την ίδια μέρα σε σύσκεψη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας με παρευρισκόμενους τους Καλαμπόκα, Μαραγκό, Γραμματίκα, Σπίνο, Σ. Σπηλιοτόπουλο κά μπαίνει το σχέδιο ανακατάληψης των σχολείων με βίαια μέσα (λοστούς , καδρόνια, ξύλο) ο κύβος είχε ριφθεί.
Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια στο Πολυκλαδικό λύκειο, 25-30 τραμπούκοι των ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ με επικεφαλή τον Καλαμπόκα κατευθύνονται προς το 3ο γυμνάσιο λύκειο , όπου μετά τον ξυλοδαρμό μαθητών του 15μελούς καταφέρνουν να ανακαταλάβουν με σκοπό να λειτουργήσει από την επόμενη μέρα.
Το γεγονός μαθαίνετε στην πόλη και διάφορος κόσμος μαζεύεται έξω από το ‘ανακατειλημμένο’ σχολείο(καθηγητές , γονείς, μαθητές, ο δήμαρχος) εκτός βέβαια από την αστυνομία που αν και επανειλημμένα είχε καλεστεί δεν πήγε, κάνοντας τις πλάτες στους δολοφόνους. Στη θέα όλου αυτού του κόσμου οι ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ τους βρίζουν, τους απειλούν και πετάνε αντικείμενα προς τα έξω. Όταν ο Ν. Τεμπονέρας μαθηματικός και καθηγητής του συγκεκριμένου σχολείου επιχειρεί να εισέλθει στο προαύλιο του σχολείου μαζί με κλιμάκιο της ΟΛΜΕ ο αρχιΟΝΝΕΔίτης και δ. Σύμβουλος Καλαμπόκας του επιτίθεται και τον χτυπάει με ένα λοστό στο κεφάλι.
Ο Ν. Τεμπονέρας σωριάζεται κάτω κλινικά νεκρός.. οι δολοφόνοι βρίσκουν ασυλία στο σπίτι του δικηγόρου και αργότερα προέδρου της ΝΔ Αχαΐας Μαρίκη.
Τα νέα μαθαίνονται αστραπιαία. 2000 κόσμος με αυθόρμητη πορεία προς τη Νομαρχία φωνάζει ‘Νομάρχης – Καλαμπόκας φασίστες δολοφόνοι’ και ζητάει να συλληφθούν οι ένοχοι. Τα κυβερνητικά επιτελεία βρίσκονται σε αναβρασμό για το πώς θα καλύψουν το έγκλημα. Μάταια όμως. Στις 10 του Γενάρη στο συλλαλητήριο της Αθήνας για τη δολοφονία του Ν. Τεμπονέρα η συμμετοχή του κόσμου είναι πολύ μεγάλη. Τα ΜΑΤ μέσα από αλόγιστη χρήση δακρυγόνων και βίας προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση. Στο Κ. Μαρούσης 4 άνθρωποι καίγονται από τα δακρυγόνα.
Σε όλη την Ελλάδα την ίδια μέρα γίνονται μαζικότατες πορείες και χιλιάδες κόσμου καταδικάζει τους ενόχους.
Τα συνθήματα’ Ένας στο χώμα χιλιάδες στον αγώνα’, ‘ Ο Τεμπονέρας ζει!’ κά κυριαρχούν.
Ο Κ. Μητσοτάκης προκειμένου να εκτονώσει την κατάσταση παραιτεί τον Κοντογιανόπουλο και αποσύρει το πολυνομοσχέδιο.
Η δολοφονία του Τεμπονέρα, δεν μπορεί παρά να ειδωθεί υπό το πρίσμα της πολιτικής επιλογής της ΝΔ να αντιμετωπίσει με αυτόν τον τρόπο το κίνημα του ‘90-‘91(σ.σ την ίδια μέρα έγιναν σε όλη την χώρα πάνω από 70 ανάλογες επιθέσεις σε σχολεία). Ένοχοι δεν είναι μόνο ο Καλαμπόκας και οι ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ αλλά και τα κυβερνητικά επιτελεία που κάνουν τέτοιους σχεδιασμούς. Ο Καλαμπόκας μετά από μια χρόνια διαδικασία δικών σε Πάτρα, Βόλο, Λάρισα καταδικάζεται σε 17 χρόνια φυλακή για να έρθει λίγα χρόνια μετά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και να τον απαλλάξει!!!
Αναμφίβολα, ο Τεμπονέρας και μαζί με αυτόν το κίνημα του ‘90-’91 αποτελούν ορόσημο των τελευταίων δεκαετιών και ειδικά για τη νεολαία για τα συμφέροντα της οποίας ‘έπεσε’ υπερασπιζόμενος.
Τιμάμε τη μνήμη του με τους αγώνες του σήμερα ενάντια στην αναθεώρηση, το Ν.Πλαίσιο, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, άσυλο.
Τιμάμε τον Τεμπονέρα υπερασπίζοντας τα δικαιώματα μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου