Κάτω τα χέρια από το Άσυλο και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες!

 Σε μια περίοδο που η επίθεση του συστήματος στα φοιτητικά και λαϊκά δικαιώματα μαίνεται αμείωτη, αναδεικνύονται σοβαρά ζητήματα τα οποία ο φοιτητόκοσμος καλείται να απαντήσει. Ο λόγος για το Άσυλο, τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Για μία ακόμη φορά το σύστημα, όχι τυχαία, στοχοποιεί το Άσυλο. Τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, κάνοντας πολύ καλά τη δουλειά τους, τρέχουν να καταγγείλουν τις “τραγικές” συνθήκες που υπάρχουν στις σχολές.

Προφανώς δεν κάνουν λόγο για την εντατικοποίηση, τους απάνθρωπους και εξαντλητικούς ρυθμούς σπουδών ή το χτύπημα στη φοιτητική μέριμνα, αλλά για την κατάσταση «βίας και ανομίας» που επικρατεί στους χώρους των σχολών. Απλώνουν λοιπόν όλη τη βεντάλια των επιχειρημάτων κατασυκοφάντησης του Ασύλου και των αγώνων του φοιτητικού κινήματος. Στόχος τους φυσικά η καταπάτησή του με κάθε ευκαιρία (πχ σκηνικά βίας, τοξικομανείς, διακίνηση ναρκωτικών, παραεμπόριο) καθώς και η δημιουργία ευνοϊκότερων όρων καταστολής των αγώνων των φοιτητών. Σε αυτήν την κατεύθυνση αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του συστήματος δράσεις διαφόρων ομάδων που με τραμπούκικο τρόπο παρεμβαίνουν στις σχολές (βλ. ΑΣΟΕΕ) και καμία σχέση δεν έχουν με το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Πρακτικές που φάνηκαν και στο τριήμερο του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, όπου με την κατάληψή τους κατάφεραν να μη πραγματοποιηθεί ο τριήμερος εορτασμός αποκλείοντας το λαό και τις αριστερές δυνάμεις από το χώρο και καταφέρνοντας κάτι που το σύστημα προσπαθεί για χρόνια.

Το Άσυλο αποτελούσε πάντα “αγκάθι” για το σύστημα και τις επιδιώξεις του. Έτσι κατά καιρούς φρόντιζε να μας υπενθυμίζει πόσο πολύ το ενοχλεί αφού σε κάθε νομοσχέδιο υπάρχει κατεύθυνση κατάργησής του. Τελευταία πράξη αυτής της προσπάθειας αποτελείο ψηφισμένος νόμος Γαβρόγλου, ο οποίος έρχεται να εντείνει την επίθεση στα φοιτητικά δικαιώματα και ελευθερίες. Συνεχίζοντας στο δρόμο που χάραξαν ο νόμος πλαίσιο και ο νόμος Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου προχωράει ακόμα περισσότερο την επίθεση στο Άσυλο. Το χαρακτηρίζει «ακαδημαϊκό» και τονίζει ότι «επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των Α.Ε.Ι. λαμβάνει χώρα σε περιπτώσεις κακουργημάτων αυτεπαγγέλτως και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση μετά από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου.» Δεν άργησε καθόλου να εφαρμοστεί καθώς η πρυτανεία του ΑΠΘ κάλεσε την αστυνομία να περιπολεί μόνιμα στους χώρους του πανεπιστημίου.

Παράλληλα και σε άμεση σχέση με την επίθεση στο Άσυλο, τίθεται στο στόχαστρο το δικαίωμα μας στην πολιτική και πολιτιστική έκφραση. Δεν είναι λίγες οι φωνές, κυβερνητικές ή μη, που ζητούν την κατάργηση του συνδικαλισμού και της οργανωμένης δράσης στα πανεπιστήμια. Ούτε επίσης λίγα τα περιστατικά στοχοποίησης φοιτητών για τη συνδικαλιστική τους δράση, όπως αυτή των 11 φοιτητών του Συλλόγου Φοιτητών Ξάνθης, οι οποίοι διώκονται επειδή αντιστέκονται στην καθηγητική αυθαιρεσία. Στην ίδια κατεύθυνση χτυπήματος της συνδικαλιστικής δράσης εντάσσονται και οι απαγορεύσεις αφισοκολλήσεων και πολιτικής έκφρασης στην Πάτρα και στην Κομοτηνή. Τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε ακόμη και για να κλείσουμε μια αίθουσα για εκδήλωση πολιτικού – πολιτιστικού περιεχομένου ή οι κατά καιρούς δηλώσεις περί “καθαρών πανεπιστημίων” συνθέτουν ένα αρκετά αντιδραστικό περιβάλλον. Ουσιαστικά τέτοιες πρακτικές εξυπηρετούν την κατεύθυνση της αποπολιτικοποίησης, του ατομικού δρόμου και της πειθάρχησης των φοιτητών. Τέτοιο είναι το περιβάλλον που ευαγγελίζονται οι καθεστωτικές δυνάμεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, που τόσα χρόνια έχουν συμβάλλει τα μέγιστα στην εμπέδωση αυτής της λογικής στις συνειδήσεις των φοιτητών. Θέλουν έναν χώρο αποστειρωμένο από οποιοδήποτε δικαίωμα δημοκρατικής έκφρασης με στόχο τη φίμωση κάθε προοδευτικής φωνής, κάθε φωνής αμφισβήτησης. Θέλουν να μας απομακρύνουν από τις συλλογικές μας διαδικασίες και όργανα(γενική συνέλευση, διοικητικά συμβούλια, εκλογές), επειδή ξέρουν πολύ καλά ότι αν οργανωθούμε σε αυτά μπορούμε να απαντήσουμε ουσιαστικά στην επίθεση που δεχόμαστε και να έχουμε νίκες.

Το κλίμα που διαμορφώνεται στις σχολές δεν είναι κάτι ξεκομμένο από την επίθεση που δεχόμαστε εμείς και οι οικογένειές μας από την πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ. Αποτελεί μία ακόμη έκφραση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Την ίδια ώρα που στο Μόναχο δικάζονται οι Τούρκοι αγωνιστές της ΑΤΙΚ με τη μόνη κατηγορία ότι είναι κομμουνιστές, η κυβέρνηση, στα πλαίσια του κλεισίματος της 3ης αξιολόγησης, φέρνει νέο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Σκοπός είναι ο περαιτέρω έλεγχος των συνδικάτων, η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου αλλά και το χτύπημα της οργάνωσης των εργαζομένων και συγκεκριμένα το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία. Γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι ο λαός και οι αγώνες του είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει ουσιαστικό φραγμό στα σχέδια τους. Γι’ αυτό και προσπαθούν να καταργήσουν το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και στην απεργία. Γι’ αυτό και πρέπει να μας βρουν απέναντί τους στο πλευρό των εργαζόμενων.

Απέναντι στη συγκροτημένη προσπάθεια από μεριάς συστήματος να καταπατήσει το δικαίωμα λαού και νεολαίας στο Άσυλο, ώστε να οργανώνουν τον αγώνα τους, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ανασυγκροτηθεί άμεσα και να υπερασπιστεί την κατάκτηση του. Απόψεις και αιτήματα για «πρόσληψη ειδικευμένου προσωπικού με ευθύνη του ιδρύματος, που θα φροντίζει την ασφάλεια των φοιτητών» (βλ. ΚΝΕ) είναι εύκολα ενσωματώσιμες από το σύστημα και μπορούν να δώσουν πάτημα για την παρουσία των δυνάμεων καταστολής μέσα στις σχολές. Αν οι φορείς του συστήματος από μεριά τους, δεν αφήνουν καμία ευκαιρία να πάει χαμένη προκειμένου να χτυπήσουν την δυνατότητα της νεολαίας να οργανώσει και να προφυλάξει τους αγώνες της, εμείς πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία να συγκροτηθούμε, να ξαναζωντανέψουμε τις συλλογικές μας διαδικασίες και να πάρουμε στα χέρια μας την κατάσταση. Ο Φοιτητικός Σύλλογος και η πολιτική του δράση είναι που θα καθορίσουν τις εξελίξεις.

Να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις μας, να προφυλάξουμε το Λαϊκό Άσυλο από οποιαδήποτε παρέμβαση δυνάμεων καταστολής! Μέσα από τα όργανα και τις συλλογικές μας διαδικασίες να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην πολιτική – πολιτιστική έκφραση, το δικαίωμα στην οργανωμένη πάλη και στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Να οικοδομήσουμε τους όρους για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος Η διασφάλιση του δικαιώματός μας να αγωνιζόμαστε για ΣΠΟΥΔΕΣ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ είναι υπόθεση όλων μας!