Η εξεταστική τελείωσε… το ‘’τσεκούρι’’ έπεσε… η σχολή συνεχίζεται

Για πόσο όμως;! Όλοι μας βιώνουνε την καθημερινή ζόρικη πραγματικότητα της εντατικοποίησης των σπουδών. Τεστάκια, προόδους, παρουσίες, αλυσίδες μαθημάτων, εργασίες κλπ. Είναι γνωστό πως αρκετοί από εμάς βρισκόμαστε σε μία συνεχή προσπάθεια να τελειώσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται την σχολή μας. Να αποκτήσουμε το πολυπόθητο πτυχίο, αντιμετωπίζοντας καθημερινά μία κατάσταση που βάζει όλο και μεγαλύτερα εμπόδια σε αυτόν το δρόμο. Πολλοί είναι κι αυτοί που βγαίνουνε στο μεροκάμματο παράλληλα με τη σχολή και που οι δυσκολίες τους αυξάνονται ακόμη περισσότερο. Όλη αυτή η εικόνα δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά που υπάρχουν από δώ κι από κεί (και δεν οφείλονται αποκλειστικά στις συνθήκες που επικρατούν εντός πανεπιστημίου)  αλλά αποτελεί αντίκτυπο της συνολικότερης κατάστασης που επικρατεί στην κοινωνία…

Η πραγματικότητα που επικρατεί λοιπόν είναι η πολιτική των μνημονίων, της εξαθλίωσης και της ανεργίας που έχει σαν λογική συνέπεια (αλλά και στόχο) όλο και λιγότεροι από εμάς να καταφέρνουν να σπουδάσουν και να τελειώσουν τις σπουδές τους. Η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται και μέσα στο πανεπιστήμιο με καθημερινούς ταξικούς φραγμούς. Τόσο με την σταδιακή κατάργηση σίτισης και στέγασης, όσο και με την εντατικοποίηση των όρων σπουδών που χρόνο με τον χρόνο βαράει κόκκινο, αναγκάζοντας τον καθένα μας να είναι σκυμμένος πάνω από ένα βιβλίο και να τρέχει από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο για καταφέρει να ανταπεξέλθει. Ωστόσο ένα σοβαρό ζήτημα είναι τι συμβαίνει με τους συμφοιτητές μας που η πραγματικότητα δεν τους επιτρέπει να ανταπεξέλθουν σε αυτούς τους ρυθμούς και με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πετάγονται βάρβαρα έξω από τη σχολή που με θυσίες κατάφεραν να μπουν.

Ακραία έκφραση αυτής της κατάστασης, είναι η εξεταστική που μόλις τελείωσε. Μία εξεταστική που απέδειξε με τον πιο τρανό τρόπο, ότι πολλές φορές η προσπάθεια και το διάβασμα δεν είναι αρκετά για να περάσεις ένα μάθημα. Όσο και οι καθηγητές να θέλουν να μας πείσουν με θράσος ότι το πρόβλημα είναι δικό μας και ότι βρίσκεται στο ότι οι γνώσεις μας δεν είναι επαρκείς για να επιτύχουμε στο μάθημα. Όσο και να σκυλιάζουν ότι είμαστε και καλά αδιάβαστοι. Όσο και να ισχυρίζονται ότι ‘’το μάθημα μου είναι απαιτητικό’’. Αυτό για το οποίο δε μας πείθουν είναι ότι πρόκειται για δική μας ανεπάρκεια. Όταν κάθε χρόνο τα θέματα γίνονται όλο και πιο απλησίαστα και τα μαζικά κοψίματα, αποτελούν πλέον καθεστώς. Δεν μας πείθουν όταν δίνουν εκατοντάδες ένα μάθημα και το περνάνε μερικές δεκάδες. Και εδώ προκύπτει το ερώτημα: πάνε τόσοι πολλοί φοιτητές αδιάβαστοι να δώσουν ένα μάθημα; ‘Η μήπως αλλού οφείλονται τα μαζικά κοψίματα; Για να μην μιλήσουμε για το πρόγραμμα της εμβόλιμης εξεταστικής, ιδιαίτερα των επί πτυχίω φοιτητών που καλέστηκαν να δώσουν μαθήματα σε μία εξεταστική-σφαγείο, διάρκειας μόλις 8 ημερών, που ανακοινώθηκε 4-5 μέρες πριν διεξαχθεί.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία γεγονότα αλλά ευθυγραμμίζονται πλήρως με την πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την κοινωνία. Είναι η έκφραση του πως από δω και πέρα θα ζούμε στο ‘’πανεπιστήμιο του μνημονίου’’, της εντατικοποίησης, των μαζικών κοψιμάτων, των ταξικών και εξεταστικών φραγμών. Δεν αποτελεί ατομικό μας πρόβλημα! Δεν είναι ότι δεν διαβάσαμε αρκετά! Δεν είμαστε τεμπέληδες! ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ! Είναι πρόβλημα των καθηγητών όταν περνάνε με συγκεκριμένα ποσοστά. Είναι δικό τους πρόβλημα πάλι όταν η ύλη στα μαθήματα είναι τεράστια, όταν τα θέματα είναι απέραστα! Δικό μας ζήτημα είναι το πώς θα αντιμετωπίσουμε την κατάσταση συλλογικά! Γιατι το πρόβλημα αφορά όλους και ως τέτοιο πρέπει να απαντηθεί, μέσα από τα μαζικά μας όργανα, τις γενικές μας συνελεύσεις, την οργάνωση μας στους συλλόγους μας και την κατανόηση ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος να βγάλουμε με ανθρώπινους ρυθμούς τη σχολή μας και να πάρουμε πτυχίο, αν δεν τους διεκδικήσουμε!

 

-       ΟΧΙ ΣΤΑ ΜΑΖΙΚΑ ΚΟΨΙΜΑΤΑ

-       ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΣΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΥΨΗΛΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ

-       ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

-       ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΞΟΝΤΩΤΙΚΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ

-       ΚΑΤΩ ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ