Με την έναρξη του νέου ακαδημαϊκού έτους, ήρθαμε αντιμέτωποι με απολύσεις διοικητικού προσωπικού, πράγμα που άνοιξε έναν δυναμικό αγώνα. Σε αυτό τον αγώνα βρεθήκαμε και εμείς, αναδεικνύοντας από την μεριά μας τη συνολική επίθεση που θα δεχτεί η σπουδάζουσα νεολαία σε όλα τα επίπεδα, με κάθε είδους προφάσεις από την πλευρά του υπουργείου, όπως ο «υπερπληθυσμός» στα πανεπιστήμια και η «υποχρηματοδότηση» τους. Ήδη το έδαφος για την επίθεση έχει αρχίσει να στρώνεται, με την εφαρμογή του Π.Ε.Κ. (Πρότυπου Εσωτερικού Κανονισμού), που αφορά την ουσιαστική εφαρμογή όλων των αντιδραστικών διατάξεων του νόμου πλαίσιο. Είναι ολοφάνερο πως το πανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών έχει αρχίσει βίαια να οικοδομείται, πόσο μάλλον όταν με την έναρξη του εξαμήνου έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον αποκλεισμό όλο και περισσότερων φοιτητών από ζητήματα φοιτητικής μέριμνας.
Η δωρεάν σίτιση, στέγαση και δωρεάν σύγγραμμα στο στόχατρο...
Ήδη, οι φοιτητές αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα με την πρόσβαση τους στη δωρεάν σίτιση, όπου η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ασφυχτική πόσο μάλλον στο πλαίσιο της περαιτέρω εισόδου ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων λειτουργίας σε αυτή. Από πέρυσι κιόλας, έχουν θεσπιστεί μια σειρά από οικονομικά κριτήρια-φραγμοί στο ΕΚΠΑ, για να έχει το δικαίωμα ένας φοιτητής να καταθέσει αίτηση, ώστε να προμηθευτεί την «πολυπόθητη» κάρτα σίτιτης. Ακόμα και αν κάποιος ανταπεξέλθει σε αυτό το κυνήγι και καταφέρει να αποκτήσει όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά, θα πρέπει να στηθεί με τις ώρες σε ουρές στα γραφεία της λέσχης στην Ιπποκράτους, και να αντιμετωπίσει μια απίστευτη γραφειοκρατία. Και ενώ θα νομίζει ότι τα βάσανα του θα έχουν τελειώσει, θα βιώσει μια χαοτική κατάσταση στο εστιατόριο της λέσχης, όπου πολλοί φοιτητές περιμένουν στις ουρές για να εξυπηρετηθούν, λόγω έλλειψης υποδομών και προσωπικού, και όπου τους ζητάνε εκβιαστικά να δώσουν 4 ευρώ για να μπορούν να φάνε, αν δεν έχουν κάρτα σίτισης.
Τα πράγματα δεν είναι και πολύ διαφορετικά όσον αφορά την πρόσβαση των φοιτητών στη δωρεάν στέγαση. Ήδη τα οικονομικά όρια για τη δωρεάν στέγαση γίνονται όλο και πιο χαμηλά, ώστε για να μπορείς να έχεις πρόσβαση στις εστίες θα πρέπει να είσαι στα όρια της απόλυτης φτώχειας.Όσον αφορά τις εγκαταστάσεις, αυτές είναι τόσο ανερπακείς, καθώς αρκετές από αυτές έχουν κλείσει, ώστε η πλειοψηφία των φοιτητών, που αιτούνται την πρόσβαση σε αυτές, αποκλείονται και αναγκάζονται να νοικιάσουν σπίτι με δικά τους έξοδα. Ήδη έχουν αρχίσει και οι συζητήσεις για ενοίκιο στις εστίες, που θα κάνει ακόμα πιο ασφυχτική την κατάσταση.
Το δωρεάν σύγγραμμα έχει μπει και αυτό στο στόχαστρο και έχει αρχίσει να εφαρμόζεται η κατάργηση του. Η διαδικασία αυτή είχε αρχίσει να δρομολογείται ήδη από τη θέσπιση των λιστών συγγραμμάτων, όπου οι φοιτητές, μέσα από αλλεπάλληλες ηλεκτρονικές δηλώσεις, που ελέγχονται αυστηρά (μιλάνε ακόμα και για πειθαρχικά σε περίπτωση μη σωστής δήλωσης), αντιμετωπίζουν ένα χάος. Αφού ανάμεσα στις λίστες, μπορεί να επιλέξουν και βιβλία που δεν συμπεριλαμβάνουν όλη την ύλη του μαθήματος, ενώ δεν δικαιούνται και τον 2ο τόμο συγγράμματος! Άρα το κόστος των συγγραμμάτων όλο και περισσότερο μετακυλίεται στις πλάτες των φοιτητών, που αφορά τεράστια ποσά για την απόχτηση αυτών σε κάθε εξάμηνο. Υπάρχουν μάλιστα και φωνές, που βρίσκονται στην κατεύθυνση της εξολοκλήρου κατάργησης του, όπως προτάσεις της ΔΑΠ για τη θέσπιση του ηλεκτρονικού βιβλίου.
Θα γίνουμε η γενιά των χαμένων δικαιωμάτων ή η γενιά της νικηφόρας αντίστασης;
Η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και όλες οι πτυχές της φοιτητικής μέριμνας (δωρεάν σίτιση, στέγαση, δωρεάν σύγγραμμα), δεν χαρίστηκαν από το κράτος, αλλά ως κοινωνικά δικαιώματα κατακτήθηκαν από μακροχρόνιους αγώνες του λαού και της νεολαίας. Οι αγώνες αυτοί ουσιαστικά εξασφάλισαν τη δυνατότητα των εργατικών, λαϊκών στρωμάτων να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, να συγκρούονται με τα προνόμια των αστικών στρωμάτων. Το να μην μετακυλίεται το κόστος της φοιτητικής μέριμνας στα παιδιά λαϊκών-εργατικών οικογενειών, ήταν η δυνατότητα τους να συγκρούονται με αυτούς που τάσσονται με τον κόσμο της εκμετάλλευσης, που απομυζούν κέρδη από τον ιδρώτα του κόσμου της δουλειάς, και που έτσι και αλλιώς κλέβουν τον πλούτο που παράγει. Σε συνθήκες βίαιης επίθεσης, όπου το κεφάλαιο παίρνει τη ρεβάνς του απέναντι στο εργατικό-λαϊκό κίνημα, δωρεάν υγεία και παιδεία τσακίζονται και μια προς μια κατακτήσεις του κινήματος ξεριζώνονται. Έτσι και στην εκπαίδευση οι ταξικοί φραγμοί υψώνονται, ώστε παιδιά λαϊκών-εργατικών στρωμάτων να αποκλείονται βίαια. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται το τσάκισμα της φοιτητικής μέριμνας.
Όταν όλες οι αιχμές της επίθεσης, που δρομολογούνται από όλους τους αντιλαϊκούς νόμους, ακόμα και στην εκπαίδευση, αρχίζουν να εφαρμόζονται, εμείς δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Τα δικαιώματα μας δεν παζαρεύονται. Πρέπει να παλέψουμε να τα κατακτήσουμε στα πλαίσια της συλλογικής και οργανωμένης πάλης των φοιτητών. Είναι λοιπόν ανάγκη να συνδέσουμε κάθε δικαίωμα μας που τσακίζεται με την γενικότερη ταξική επίθεση, να ενεργοποιήσουμε τους συλλόγους τους, να ξεσηκώσουμε φοιτητικό κίνημα και να συστρατευθούμε στις γραμμές του εργατικού-λαϊκού κινήματος.
Απαιτούμε:
• Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση για όλους
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση για όλους χωρίς οικονομικά κριτήρια
• Δωρεάν συγγράμματα για όλους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου