Σε λίγο κλείνουν δύο εβδομάδες έντονων κινητοποιήσεων στα Πανεπιστήμια της Αυστρίας με κεντρικά συνθήματα «η παιδεία δεν είναι για πούλημα» και «λεφτά για την παιδεία και όχι για τις τράπεζες».
Από τις 21 Οκτωβρίου η Ακαδημία εικαστικών τεχνών βρίσκεται υπό κατάληψη. Οι 1000 φοιτητές αντιδρούν στην εμπορευματοποίηση των σπουδών που θεωρούν ότι θα φέρει η προσαρμογή του προγράμματος της σχολής στο σχήμα Μπάτσελορ - Μάστερ που επιβάλλει η συμφωνία της Μπολόνια, σχήμα στο οποίο ακόμα δεν έχει ενταχθεί μέχρι τώρα η σχολή - που ωστόσο άρχισε για τον σκοπό αυτό διαπραγματεύσεις με το Υπουργείο παιδείας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι, καθώς στην Αυστρία η αυτονομία των πανεπιστημίων είναι περισσότερη σεβαστή απ’ ό,τι στη χώρα μας, δεν είναι δυνατό να υποχρεωθούν από την κυβέρνηση τα πανεπιστήμια να αλλάξουν την αρχιτεκτονική του εκπαιδευτικού συστήματος για να το προσαρμόσουν στο σχήμα της Μπολόνια, είναι όμως εφικτή η άσκηση πίεσης, μέσω της κρατικής χρηματοδότησης και άλλων σχετικών μέσων. Έχει δε ενδιαφέρον η σύνδεση που γίνεται μεταξύ του εκπαιδευτικού συστήματος της Μπολόνια με την ελευθερία της τέχνης και της καλλιτεχνικής ανάπτυξης (των φοιτητών), την οποία πρέπει να προωθούν οι σχετικές πανεπιστημιακές σπουδές, ενώ το σχήμα Μπάτσελορ - Μάστερ την καταστρέφει, υποβαθμίζοντας τις σπουδές σε σπουδές επαγγελματικής κατάρτισης, άποψη που συμμερίζονται και πολλοί καθηγητές της σχολής.
Μία μέρα μετά καταλήφθηκε το κεντρικό αμφιθέατρο Audimax του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Κύριο αίτημα η μη επαναφορά των διδάκτρων (η εισαγωγή των οποίων από την κυβέρνηση συνασπισμού του Λαϊκού Κόμματος και των ακροδεξιών Ελευθέρων είχε οδηγήσει σε μεγάλες φοιτητικές κινητοποιήσεις την περίοδο 2000 - 2002 με την κατάργησή τους, πέρσι) και η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας με την επαρκή της κρατική χρηματοδότηση.
Η φοιτητική συμμετοχή ήταν συνεχώς αυξανόμενη. Έτσι, την προηγούμενη Τετάρτη 10000 διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους της Βιέννης, ενώ παράλληλα άρχισαν κινητοποιήσεις και στα Πανεπιστήμια του Γκρατς, του Λιντς και του Κλάγκενφουρτ, με τελευταίες αυτές στο Πανεπιστήμιο του Ίννσμπρουκ.
Η κυβερνητική αντίδραση (υπενθυμίζεται πως στην Αυστρία έχει σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα υπό τον σοσιαλδημοκράτη Φέϋνμαν και υπουργός παιδείας και επιστημών είναι ο Γιοχάννες Χαν από το δεξιό Λαϊκό κόμμα, που πρόσφατα διορίσθηκε νέος επίτροπος της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση) κάτι μας θυμίζει: Ο υπουργός ενημέρωσε τον αυστριακό πρόεδρο για τον «κίνδυνο που εν δυνάμει αντιπροσωπεύουν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις», καθώς είναι κάτι πολύ περισσότερο από κριτική στην εκπαιδευτική του πολιτική, εκφράζοντας μία γενικότερη κοινωνική κριτική και μάλιστα αριστερή.
Πράγματι, (πέρα από τις κινδυνολογίες του υπουργού - συνηθισμένες άλλωστε), όπως τόνισε ένας φοιτητής από τους οργανωτές της διαδήλωσης, αυτές οι κινητοποιήσεις αναπτύσσουν μία δυναμική που για καιρό δεν είχε εμφανιστεί στην Αυστρία, εκφράζοντας την απογοήτευση και το άγχος της σημερινής νέας γενιάς. Και η δυναμική αυτή έκανε κάποιους δημοσιογράφους να γράψουν για τα «γενναία εγγόνια των άγριων 68ρηδων», δυναμική που δείχνει να ξεπερνά και αυτό ακόμη το φοιτητικό κίνημα, καθώς άρχισε να εκδηλώνεται συμπαράσταση από τα εργατικά συνδικάτα, παράλληλα με τη διεύρυνση των θεμάτων που απασχολούν τις κινητοποιήσεις, που τώρα μιλούν για την αντιμετώπιση του σεξισμού και του ρατσισμού στην κοινωνία, την εξωτερική πολιτική (Ιράν, Ιράκ) και την σοσιαλιστική απάντηση στην κρίση. Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η νέα γενιά δεν είναι τόσο απολίτικη όπως τη θέλουν διάφορες επιφανειακές θεωρήσεις, επηρεαζόμενες από το ότι οι νέοι δεν ακολουθούν «παραδοσιακές» μορφές πολιτικής ένταξης. Άλλωστε, μέχρι τώρα, τα πολιτικά κόμματα αντιμετωπίζουν την κατάσταση με έκδηλη αμηχανία (σε αντίθεση με τις πανεπιστημιακές αρχές που γενικά δείχνουν κατανόηση) και με εξαίρεση τους Πράσινους από την αρχή συμπαραστέκονται στους φοιτητές. Εξαίρεση αποτελούν από την άλλη πλευρά και τα ακροδεξιά κόμματα που εξήλθαν ιδιαιτέρως ενισχυμένα από τις τελευταίες εκλογές: οι «Ελεύθεροι» ανακάλυψαν «αναρχικά» και «χαοτικά» στοιχεία, ενώ η «Συμμαχία για το Μέλλον της Αυστρίας» (το τελευταίο κόμμα που ίδρυσε ο Χάϊντερ, μετά την αποχώρησή του από τους «Ελεύθερους») θεώρησε ότι οι φοιτητικές κινητοποιήσεις «στερούνται νοήματος και αντικειμένου». Από τις κινητοποιήσεις φρόντισε επίσης να αποστασιοποιηθεί η οργάνωση των Καθολικών φοιτητών.
Κλείνοντας προς το παρόν θα πρέπει να σημειώσουμε πως πράγματι, λείπουν από τους φοιτητές οι παραδοσιακές μορφές πολιτικής - κομματικής ένταξης, όσο και οργάνωσης των κινητοποιήσεών τους. Ωστόσο κατάφεραν με τη χρήση των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων και του διαδικτύου (κινητά, φορητοί και μη προσωπικοί υπολογιστές και μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το facebook και το twitter) να οργανώσουν με μεγάλη ταχύτητα τις κινητοποιήσεις τους, όσο και να τις εξαπλώσουν σε όλη την Αυστρία.
Δημοσιεύθηκε στην ΕΠΟΧΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου