Κλείνουν τις λέσχες εστιών – κατεύθυνση η "ανταποδοτική" μέριμνα

Στις 20 Νοεμβρίου έκλεισαν όλες οι λέσχες των εστιών πανελλαδικά, που υπάγονται στον ΙΝΕΔΙΒΙΜ*, εκτός από τρεις όπου ακούγεται ότι θα κλείσουν τις επόμενες ημέρες. Εδώ και καιρό παρατηρούμε δυσλειτουργίες σε μεμονομένες λέσχες αλλά τώρα το δικαίωμά μας στη δωρεάν σίτιση απειλείται συνολικά.

Είναι ολοφάνερο πλέον ότι ως φοιτητές καλούμαστε να πληρώσουμε από την τσέπη μας όλα όσα θεωρούνταν έως τώρα δωρεάν παροχές, απαραίτητες για να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας. Η πανελλαδική εικόνα δείχνει και την κατεύθυνση που υπάρχει. Εισητήρια στα λεωφορεία για τις σχολές, σίτιση επί πληρωμή, εστίες με “μερική συνεισφορά” (ενοίκιο δηλαδή), μηδενική συντήρηση στα δωμάτια των εστιών. Φρέσκια είναι ακόμη η αναστάτωση που έφερε στους φοιτητές η ανακοίνωση για τη μη διανομή δωρεάν συγγραμμάτων. Τα δίδακτρα καθιερώθηκαν στα μεταπτυχιακά και ανοίγει ο δρόμος για δίδακτρα στα προπτυχιακά γιατί “τα έξοδα δε βγαίνουν” και για να λειτουργεί το πανεπιστήμιο κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα πρέπει να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη.

Δε χωράει καμία αμφιβολία. Οι φοιτητές πρέπει να ξεχάσουν πως έχουν δικαίωμα στη δωρεάν παιδεία και να εμπεδωθεί ότι η φοιτητική μέριμνα (σίτιση, στέγαση, μεταφορές, συγγράμματα) είναι “ανταποδοτική”. Ό,τι πληρώνεις παίρνεις δηλαδή. Μόνο που αυτά τα χρήματα τα έχουν δώσει οι οικογένειές μας όχι μία αλλά πολλές φορές. Έτσι δυσκολεύει ακόμα  περισσότερο η απόκτηση του πτυχίου και πολλοί οδηγούνται στο να παρατήσουν  τη σχολή μιας και “η τσέπη της οικογένειάς μας είναι περιορισμένη”.

       Κατεύθυνση που εφαρμόζεται ήδη σε αρκετές λέσχες είναι η επίδειξη πάσο και οι λίστες σίτισης. Έτσι θέλουν να περιορίσουν και την ποσότητα του φαγητού αλλά και να μειώσουν τον αριθμό φοιτητών που μπορεί να σιτίζεται.

Ας μη μένουμε έκλπηκτοι, αυτή η επίθεση είναι χρόνια επιδίωξη των κυβερνήσεων και της ΕΕ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι οι συνεχιστές της. Αυτή ακριβώς η κατεύθυνση αποτυπώνεται στο ν.Πλαίσιο και στον πρόσφατα ψηφισμένο ν.Γαβρόγλου κάνοντας λόγο για αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Επί της ουσίας η κυβέρνηση κάνει την πολιτική επιλογή να μειώσει τη χρηματοδότηση που δίνει στα πανεπιστήμια για να φέρει τη “λύση”,  μεταφέροντας την αρμοδιότητα κάλυψης μέρους των λειτουργικών εξόδων στο πανεπιστήμιο (αυτοδιοίκητο). Ο νόμος ορίζει ότι χρήματα πέραν του κρατικού προυπολογισμού μπορούν να βρεθούν από παντού. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα φορτωθούν τα βάρη οι φοιτητές και οι οικογένιές τους μέσω διδάκτρων (;), τελών φοίτησης (;), που τόσο αρέσκονται  να μας θυμίζουν διάφοροι εκπρόσωποι του συστήματος (Μπουτάρης, Αντιπρύτανης ΠΑΜΑΚ, πρύτανης ΑΠΘ).

Η υποχρηματοδότηση, για την οποία τόσος λόγος γίνεται και από δυνάμεις της Αριστεράς, είναι το επιχείρημα όλων των παραγόντων του συστήματος για την αιτία της κατάργησης όλων των δωρεάν παροχών. Φορτώνουν το φταίξιμο στην υποχρηματοδότηση σαν να είναι οικονομικό το ζήτημα υποκρύπτοντας ότι υπάρχει πολιτική στόχευση να πεταχτούν φοιτητές από την εκπαίδευση. Με την ανεργία στα ύψη πώς θα βρούν τόσοι πτυχιούχοι δουλειά;  Έτσι αποπροσανατολίζουν  το φοιτητικό κίνημα βάζοντάς του ως στόχο να ζητήσει αύξηση χρηματοδότησης (ποιος ξέρει από κοινού με ποιόν). Ποιος θα εξασφαλίσει ότι τα χρήματα αυτά θα πάνε στην κάλυψη των φοιτητικών μας παροχών;

Η επίθεση αυτή δεν ακουμπάει μόνο τους φοιτητές αλλά και τους εργαζομένους που απασχολούν οι εστίες. Βρίσκουν πάτημα να μειώσουν κι άλλο τους ήδη πενιχρούς μισθούς τους (όσοι πληρώνονται ακόμα). Γίνεται αβέβαιο το αν θα δουλεύουν και αύριο μιας και η μονιμότητα έχει πάει περίπατο και έχει αντικατασταθεί από συμβάσεις μηνών εώς και ημερών σε κάποιες περιπτώσεις. Οι απολύσεις είναι μόνιμη απειλή ενώ όσοι παραμένουν στη δουλειά έχουν να αντιμετωπίσουν ελαστικές σχέσεις και πλήρως εντατικοποιημένη εργασία.

Αν θέλουμε αγώνες νικηφόρους πρέπει το κίνημα να έχει σωστή άποψη για το ποιον έχει απέναντί του, ποιον έχει πλάι του και τι ακριβώς απαιτεί. Οι μπάντες είναι δύο. Κυβέρνηση, Πρυτανείες, καθηγητικό κατεστημένο που περνάνε την επίθεση στο πανεπιστήμιο και στο δικαίωμά μας για σπουδές. Και από  την άλλη, εμείς οι φοιτητές των φτωχών οικογενειών και ο εργαζόμενος λαός. Υπερασπιζόμαστε και δε διαπραγματευόμαστε το δικαίωμά μας στις σπουδές. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από φοιτητικό κίνημα μαζικό μέσα από γενικές συνελεύσεις. Δεν αφήνουμε κανέναν συμφοιτητή μας εκτός. Μας αφορά όλους.

·ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΤΙΜΟ

·ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΛΕΣΧΩΝ ΜΕ ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΑΡΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

·ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΜΕΡΙΜΝΑ

·ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΠΑΣΟ-ΛΙΣΤΩΝ ΣΙΤΙΣΗΣ

·ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

·ΚΑΤΩ Ο Ν. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ – Ν. ΠΛΑΙΣΙΟ

·ΔΕ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ

·ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ

·ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ