Κεντρική Προκήρυξη για την καμπάνια των Αγωνιστικών Κινήσεων ενάντια στην Εντατικοποίηση

ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ – ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ!

Καθημερινά παλεύουμε όλοι να τελειώσουμε τις σπουδές μας, να πάρουμε το πτυχίο, να βρούμε δουλειά. Ακόμα εντονότερες είναι οι πιέσεις με όλη την κατάσταση που έχει διαμορφώσει η επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, στον μισθό, η ανεργία, η φορομπηξία. Είναι η κατάσταση που εξαναγκάζει την πλειοψηφία από εμάς να τελειώνουμε όλο και πιο γρήγορα, όλο και πιο εντατικά, με πολλούς από εμάς να δουλεύουμε παράλληλα με τις σπουδές.

Μα και μέσα στις σχολές μας, προωθείται όλο και περισσότερο μια κατάσταση που θυμίζει κάτεργο:

Απροειδοποίητα τεστάκια και υποχρεωτικές περίοδοι, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και απουσίες, προαπαιτούμενα μαθήματα και αλυσίδες, εργασίες μέσα στο εξάμηνο. Ένα συνεχές τρέξιμο από αμφιθέατρο σε εργαστήριο και από εκεί σπίτι για διάβασμα. Έτσι σιγά σιγά φτιάχνεται η σπουδαστική καθημερινότητα. Κι όταν έρθει η εξεταστική; Μαζικά κοψίματα, εξεταστικές που κρατάνε ακόμα και μόνο μια(!) βδομάδα σε κάποιες σχολές, αυξημένη και απέραστη ύλη σε πολλά μαθήματα και σταδιακά καταργούνται κι οι εμβόλιμες εξεταστικές για τους επί πτυχίω. Η εντατικοποίηση των σπουδών είναι εδώ και οξύνεται μέρα με τη μέρα.

 Επιδιώξεις χρόνων των κυβερνήσεων, υπουργείου, πρυτάνεων, μεγαλοκαθηγητών υλοποιούνται, καθώς από τη μια σε σημαντικό βαθμό πετυχαίνουν να έχουν τους περισσότερους σπουδαστές πειθαρχημένους, πειθήνιους, με σκυμμένο το κεφάλι στις απαιτήσεις του κάθε καθηγητή. Να μάθουμε από νωρίς ότι το σύνθημά τους είναι: ΤΡΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΜΑΣΤΕ! Να έχουμε γίνει ήδη ρομπότ μέχρι να πάρουμε πτυχίο και να βγούμε στην αγορά εργασίας πειθήνιοι, να λέμε ναι σε ότι μας ζητηθεί. Να λουφάζουμε στις απαιτήσεις των εργοδοτών. Να σκύβουμε το κεφάλι στην ανεργία και στον εργασιακό μεσαίωνα και να λέμε κι ευχαριστώ. Από την άλλη, η εντατικοποίηση χρησιμοποιείται σαν ταξικός φραγμός. Όλο το πλαίσιο απανωτών παρακολουθήσεων, εργασιών και συνεχούς στην ουσία εξέτασης λειτουργεί σα φίλτρο που ξεσκαρτάρει τη μεγάλη πλειοψηφία φοιτητών μέσα από όλα τα εξαντλητικά του εμπόδια και ειδικά για τους εργαζόμενους φοιτητές. Είναι φανερό επίσης ότι η εντατικοποίηση δεν περιορίζεται στη μια ή στην άλλη σχολή, στον «στρίτζο» αντί στους «χαλαρούς» καθηγητές, στο ένα κι όχι στο άλλο ίδρυμα. 

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.

Πλευρές της εμφανίζονται πανελλαδικά, σε όλες τις σχολές, όλο και πιο οξυμένα! Με όλο και μεγαλύτερη άνεση, κάθε ίδρυμα εφαρμόζει πτυχές της, με στόχο να σκληρύνει ακόμα περισσότερο το ήδη βεβαρυμμένο πρόγραμμα σπουδών, να αποκλείσει ακόμα περισσότερους από το να πάρουν πτυχίο, να μετατρέψει όλο το εξάμηνο σε εξεταστική, τις εξεταστικές σε σφαγεία, τη σπουδαστική καθημερινότητα σε μια παρατεταμένη γ’ λυκείου. Μας εξωθούν να υποταχτούμε στους ακραίους ρυθμούς ή να τα παρατήσουμε στην ουσία!

Μα καλά, η «δουλειά σας δεν είναι να διαβάζετε;»

Είναι εξοργιστικό να το ρωτάνε οι ίδιοι που στέλνουν μια ολόκληρη γενιά στην ανεργία, την αμορφωσιά, που αφαιρούν το δικαίωμα στις σπουδές με χίλιους δυο τρόπους. Όντως, μπήκαμε στις σχολές, ματώσαμε τις οικογένειές μας στα φροντιστήρια, τις πανελλαδικές, τα νοίκια και πολλοί από εμάς δουλεύουμε παράλληλα με τη σχολή ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΜΕ! Όλοι αυτοί όμως που εντατικοποιούν τις σπουδές και βάζουν ταξικούς φραγμούς δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι περισσότεροι απόφοιτοι με 2 πτυχία και 3 μεταπτυχιακά ο καθένας καταλήγουν και πάλι στην ανεργία ή στη μετανάστευση (όσοι έχουν την δυνατότητα). 

Μα «πρέπει να γίνετε ολοκληρωμένοι επιστήμονες»!

Κάτι τέτοιο θα ίσχυε αν ο ρόλος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ήταν να μας χαρίζει τη γνώση απλόχερα. Όμως δεν μπορούμε να παρακάμψουμε την πραγματικότητα.

Η ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕΝ ΦΕΡΝΕΙ ΓΝΩΣΗ, ΦΕΡΝΕΙ ΑΠΟΓΝΩΣΗ!

Το επιχείρημα «πρέπει να πάρετε όλη τη γνώση» πρακτικά σημαίνει να ματώσεις στην παρακολούθηση και το διάβασμα. Δεν είναι τυχαίο ότι με τους εξοντωτικούς ρυθμούς σπουδών εξωθούν μια ολόκληρη νεολαία ουσιαστικά να σιχαθεί τη γνώση, το βιβλίο, τη μόρφωση γενικά!

Επιπλέον, η γνώση που διδασκόμαστε δεν παύει να κουβαλάει την ταξική σφραγίδα της τάξης που την έχει στα χέρια της: του κεφαλαίου! Γι’ αυτό και η κυρίαρχη ιδεολογία της προσπαθεί να μας πείσει ότι το εκμεταλλευτικό σύστημα που ζούμε είναι κάτι αιώνιο, δίκαιο και δεν αλλάζει. Γι’ αυτό και η πρόσβαση στη γνώση περιορίζεται στο πόσο θέλει το κεφάλαιο να έχουμε πρόσβαση σε αυτή. Έτσι είναι τα πράγματα σε ένα σύστημα που χρειάζεται την εκπαίδευση σαν μηχανισμό που από τη μια θα αναπαράγει την ταξικότητά του, και από την άλλη θα μαθαίνει στους εκπαιδευόμενους ότι η κατάσταση των μνημονίων, της ανεργίας, της φτώχειας, της εξάρτησης, του εθνικισμού είναι σωστή, δίκαια και απαράλλαχτη! 

ΠΡΟΤΑΣΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΟΙΚΗΣΗ: «ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ» Ή ΥΠΟΤΑΓΗ;

Δεν είναι και λίγες οι απόψεις που κυκλοφορούν στις σχολές. Είναι όμως τουλάχιστον αποπροσανατολιστικές και ανέξοδες οι απόψεις που απέναντι σε όλη αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώνεται, μας καλούν να παλέψουμε για τη «γνώση στις ανάγκες μας», τη στιγμή που τη γνώση την ορίζει ο αντίπαλος. Μόνο αυταπάτες δημιουργούν τα επιχειρήματα για «προσδιορισμό των γνωστικών αντικειμένων», «προτάσεις σύγχρονων και απελευθερωτικών  σπουδών», αφού στην ουσία προτείνουν να γίνουμε συμβουλάτορες της εκάστοτε κυβέρνησης. Να κάτσουμε να προτείνουμε, δηλαδή, λύσεις σε αυτόν που δημιουργεί το πρόβλημα! Μόνο προβληματικό είναι λοιπόν το γεγονός ότι, τη σαβούρα τέτοιων απόψεων, την κουβαλάει σε μεγάλο βαθμό και η αριστερά μέσα στις σχολές.

ΑΥΤΟΙ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΥΟΥΣ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥΣ…

ΕΜΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ!

Αυτό που πραγματικά λείπει είναι οι ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και  η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ, η υπεράσπιση των ανθρώπινων ρυθμών σπουδών. Ουσιαστική κόντρα απέναντι στην πολιτική της εντατικοποίησης είναι να παλέψουμε να μην περάσει  η κατεύθυνση του «ΣΚΥΨΤΕ ΚΕΦΑΛΙ». Όπου εφαρμόζεται η εντατικοποίηση, η καθηγητική αυθαιρεσία, να συζητιέται το ζήτημα με τους συμφοιτητές μας και να παίρνουμε αποφάσεις να αντισταθούμε στη μετατροπή των σχολών μας σε εξεταστικά κέντρα. Όπου περνάει η πολιτική των ταξικών φραγμών να ξεσπάνε συνελεύσεις. Τώρα που συκοφαντείται ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι που πρέπει να μπούμε στις γενικές συνελεύσεις ξανά, να ζωντανέψουμε τους συλλόγους μας, να επανανοηματοδοτήσουμε το τι εννοούμε συνδικαλισμό, διεκδίκηση, αντίσταση, αγώνα!