Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Για τον πρύτανη του ΠΑΜΑΚ έγκλημα δεν είναι ο πόλεμος, αλλά η αλληλεγγύη

Τα πρόσφατα γεγονότα στο ΠΑΜΑΚ, με τη μήνυση φοιτητών της ΕΑΑΚ από τον πρύτανη του ιδρύματος, Α. Ζαπράνη, επαναφέρουν στην επικαιρότητα τη συζήτηση που έχει ανοίξει εδώ και πολλά χρόνια σχετικά με τους χώρους των πανεπιστημίων και αν πρέπει να αξιοποιούνται από τους φοιτητές. Μία συζήτηση που ξεκινά από την κατάργηση του Ασύλου στα πανεπιστήμια και περνάει μέσα από τα κλειδώματα σχολών και τις απαγορεύσεις ακόμη και συζητήσεων εντός πανεπιστημιακού χώρου. Αφορμή αυτή τη φορά αποτέλεσε η διοργάνωση πάρτι αλληλεγγύης στους πρόσφυγες.

            Η ανακοίνωση της πρυτανείας αναφέρει: «αυτό προφανώς δεν συνάδει με τους επιστημονικούς, εκπαιδευτικούς, πολιτιστικούς (ή έστω και ψυχαγωγικούς με ευρύτατη ερμηνεία του όρου) στόχους του Ιδρύματος». Μάλιστα! Δεν γινόταν να εκφραστεί πιο ξεδιάντροπα η στάση της Πρυτανείας απέναντι στα προσφυγικά ρεύματα που φτάνουν κατά χιλιάδες καθημερινά, κατατρεγμένα από τον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μ. Ανατολή. Σε μία συγκυρία που το δικαίωμα στις σπουδές χτυπιέται, το δικαίωμα στην εργασία είναι ανύπαρκτο και ακόμα και το δικαίωμα στη ζώη αμφισβητείται από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες του λαού οι πρυτανικές αρχές τρέχουν τους φοιτητές στα δικαστήρια για τη διοργάνωση ενός πάρτι. Μάλλον για τον πρύτανη δεν αποτελεί έγκλημα ο πόλεμος αλλά η επίδειξη αλληλεγγύης.
            Φαίνεται πως οι στόχοι του ιδρύματος είναι να διαμορφώσουν δια ροπάλου ένα πανεπιστήμιο που δεν θα χωράει σκέψη και δράση, προβληματισμό και συζήτηση, όταν γύρω μας οι εξελίξεις παίρνουν όλο και περισσότερο αντιδραστικό χαρακτήρα. Είναι ζητούμενο για μας τους φοιτητές, να ξαναβρεθούμε στις σχολές μας, μέσα και έξω απ’ τα αμφιθέατρα και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας τρομοκρατεί με μηνύσεις και εισαγγελείς. Να υπερασπιστούμε στην πράξη τους χώρους μας και το Άσυλο. Γιατί τα χτυπήματα αυτά στοχεύουν στη φίμωση κάθε φοιτητή, στη διάλυση των φοιτητικών οργάνων, στην απαγόρευση της διεξαγωγής γενικών συνελεύσεων και γενικά στο δικαίωμα των φοιτητών να συζητούν μεταξύ τους.
            Σε μια τέτοια συγκυρία λοιπόν το πανεπιστήμιο και το φοιτητικό κίνημα πρέπει να σταθούν δίπλα στην κοινωνία, πέρα από πρυτάνεις και μεγαλοκαθηγητάδες και η νεολαία να δείξει αποφασιστικά την αλληλεγγύη της στους διωκόμενους συμφοιτητές. Να καταδικάσουμε την προκλητική στάση και ενέργεια του Προέδρου του ΠΑΜΑΚ, που κινείται στην κατεύθυνση της ολικής απαγόρευσης της όποιας δράσης (πολιτικής, πολιτιστικής κτλ) χωρίς την δική του "έγκριση". Να απαιτήσουμε την άρση των κατηγοριών προς τα μέλη των ΕΑΑΚ. Ακόμα, να σταθούμε αλληλέγγυοι δίπλα στους πρόσφυγες-θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου που έχουν εξαπολύσει ενάντια στους λαούς για το ξαναμoίρασμα του κόσμου σε μια χούφτα ισχυρούς του πλανήτη. Όσο για τους πρυτάνεις, τους καθηγητές και όλους τους εγκάθετους του σάπιου αυτού συστήματος, να ‘ναι σίγουροι ότι μπορεί κάποιοι να κινδυνεύουν να καταδικαστούν από ένα δικαστήριο κάποιοι άλλοι όμως κινδυνεύουν να καταδικαστούν από την Ιστορία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου