Πούλα με λοιπόν στο ξαναλέω (ή αλλιώς, δυο λόγια για τις ιδιωτικοποιήσεις)

Μόλις δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ήδη αρχίσει την ολομέτωπη επίθεση ενάντια σε λαό και νεολαία με την εφαρμογή του Μνημονίου. Τα μέτωπα που έχει ανοίξει είναι πολλά αφού τρέχει να προλάβει την αξιολόγηση των "εταίρων" στοτέλος του Οκτώβρη για την είσπραξη της υπόλοιπης δόσης από το ΔΝΤ. Από το ασφαλιστικό, τις  συντάξεις, τα κενά στα σχολεία, τις  εξελίξεις στα πανεπιστήμια, τους πρόσφυγες μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις. Και φυσικά η φασιστικοποίηση καλά κρατεί, είτε αυτό λέγεται τα ΜΑΤ σε σχολεία  της επαρχίας και γειτονιές του Πειραιά, είτε διώξεις αγωνιστών του κινήματος .

Μεταξύ των άλλων, ανοίγει για τα καλά το χορό των ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας έναντι πινακίου φακής, έτσι όπως επιβάλλει η εξάρτηση της χώρας από ευρωπαίους και αμερικανούς ιμπεριαλιστές. Και για γίνουμε πιο ξεκάθαροι, ξεπουλάνε την περιουσία του λαού, που την έχει χρυσοπληρώσει, για ψίχουλα σε αυτούς που εδώ και πέντε χρόνια του δυναστεύουν τη ζωή. H κυβέρνηση έχει ήδη βάλει πωλητήριο για το λιμάνι του Πειραιά και 14 αεροδρόμια.

Τα 14 αεροδρόμια αφορούν κυρίως περιοχές της επαρχίας του ελλαδικού χώρου, πιο συγκεκριμένα αυτό της Θεσσαλονίκης, νησιών του Ιονίου αλλά και του Αιγαίου. Η παραχώρηση τους έχει ήδη γίνει στη γερμανική Fraport, όπως άλλωστε επιβάλλει το τρίτο μνημόνιο.

Και δεν έφτανε μόνο αυτό, προχωράει και στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού στον Πειραιά, μια έκταση των 5000 στρεμμάτων(!) που ξεκινάει από τον Πειραιά και καταλήγει ως και το λιμανάκι του Περάματος. Μαζί με το λιμάνι και τις λειτουργίες του παραχωρεί και τεράστια κομμάτια γης, όπως η περιοχή των πρώην λιπασμάτων  στη Δραπετσώνα, οι εκτάσεις και τα λιμάνια στην πρώην βιομηχανική ζώνη στο Κερατσίνι, η Ιχθυόσκαλα και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα.

Θα μας πουλήσουν πάλι το παραμύθι της ανάπτυξης και των θέσεων εργασίας. Θα παίξουν πάλι με τον πόνο και την απελπισία του λαού, ενός λαού που ήταν από τα πρώτα θύματα της λεγόμενης οικονομικής κρίσης, μιας κρίσης που ακόμη την πληρώνει ακριβά. Δεν θα μας πουν βέβαια για τους χιλιάδες εργαζόμενους που θα χάσουν τη δουλειά τους, για τα μεροκάματα και τους μισθούς που θα πέσουν στα τάρταρα με βάση και τις διατάξεις του νέου μνημονίου, για τα εισιτήρια που θα φτάσουν στα ύψη και τις επιπτώσεις που θα έχουν τα σχέδια τους ακόμη και στην υγεία μας.

Κι όλα αυτά για να εξυπηρετηθεί η λυσσαλέα δίψα για κέρδος των δυνατών της γης εις βάρος του ελληνικού λαού αλλά και όλων των λαών του κόσμου. Η κυβέρνηση και η ντόπια αστική τάξη ξεπουλάει ακόμα και επιχειρήσεις και τομείς στρατηγικού χαρακτήρα για την χώρα κάτι που δείχνει πόσο βαθαίνει η εξάρτηση από αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Ενώ φυσικά και το ντόπιο κεφάλαιο δε βγαίνει χαμένο από όλο αυτό το φαγοπότι εις βάρος του λαού και των εργαζομένων.

Τα σχέδια τους τα έχουμε καταλάβει καλά, τα βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας, το ζήτημα είναι πώς θα τα μπλοκάρουμε. Και αυτό δε θα γίνει, αν δεν βγει η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία στο προσκήνιο. Αν δε σπάσει αυταπάτες και λογικές αδράνειας, αν δεν ξύσει τη σκουριά, που τον εμποδίζει να κινηθεί αποφασιστικά. Το μόνο σίγουρο είναι, πως οι από πάνω δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν αν δεν τους σταματήσει το ίδιο το κίνημα. Για να γίνει όμως πράξη αυτή η κατεύθυνση χρειάζεται οργάνωση σε σωματεία και συλλόγους, σε συνελεύσεις και πρωτοβουλίες, σε όλα τα μέσα πάλης που μπορεί να συγκροτήσει ένας λαός πεισμένος να αγωνιστεί.