Η φωνή του συστήματος στις σχολές… κάνει προτάσεις στο σύστημα!

Λίγες μέρες μετά τα γεγονότα του Νοέμβρη στην Αθήνα με τη βίαιη καταστολή των φοιτητών, τον αποκλεισμό σε Νομική και ΑΣΟΕΕ από τα ΜΑΤ και τις δηλώσεις Φορτσάκη περί αντικατάστασης των συλλόγων με δημοψηφίσματα, πήρε και η ΔΑΠ θέση επί των ζητημάτων. Μια θέση που «πατάει» τόσο στις προτάσεις της με το «Παιδεία 2020», που δημοσιεύτηκε το Σεπτέμβριο του 2011 μαζί με το νόμο πλαίσιο, όσο και στην κίνηση «Σύλλογοι πέρα από κόμματα», που έγινε λίγους μήνες πριν. Προτάσεις πολύ συγκεκριμένες που μόνο στόχο έχουν να υπηρετήσουν τις επιδιώξεις που έχει το σύστημα για το μέλλον μας στις σχολές.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός, ότι αυτές οι αντιδραστικές προτάσεις έχουν κατατεθεί ξανά στο παρελθόν, έδειξαν έτοιμοι από καιρό, να τις ξανά καταθέσουν όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν! Τώρα, έκριναν ότι μπορούσαν. Τώρα που η επίθεση στη νεολαία έχει κλιμακωθεί και η αμφισβήτηση της ύπαρξης του φοιτητικού συνδικαλισμού είναι πιο έντονη από ποτέ! Μόνο σε κάποιες από αυτές θα σταθούμε. Αρχικά ζητούν την παρουσία πανεπιστημιακής αστυνομίας και πανεπιστημιακών ταυτοτήτων με ελέγχους στην είσοδο. Αυτή είναι μια κίνηση στην κατεύθυνση του συστήματος για καταπάτηση του ασύλου στην καθημερινότητα, που θα καταστέλλει τους φοιτητικούς αγώνες «από τα μέσα» και συμβάλλει στην περαιτέρω φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής, που έχει επιλέξει σαν γραμμή η αστική τάξη της χώρας μας.

Από κει και πέρα, στο ζήτημα των συλλόγων, τους θέλουν να υπάγονται στους Οργανισμούς των ιδρυμάτων και να δημιουργηθεί το Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών που θα υπάγεται με τη σειρά του στο υπουργείο Παιδείας. Δηλαδή, όλα τα όργανα που μέχρι πρότινος ανήκαν στους φοιτητές, προσπαθούν πλέον να τα δώσουν στα χέρια του κράτους. Όσον αφορά τις φοιτητικές εκλογές, που μέχρι τώρα γίνονταν αποκλειστικά από τους φοιτητές, θέλουν και εδώ την παρέμβαση του κράτους μέσω δικαστικών αντιπροσώπων. Η μεγάλη τους ανησυχία είναι όμως η εκπροσώπηση των φοιτητών στα κρατικά όργανα συνδιοίκησης που τόσο τους έχουν εξυπηρετήσει όλα αυτά τα χρόνια! Θέλουν περισσότερη εκπροσώπηση στα όργανα που υπάρχουν για να κάνουν τους φοιτητές «συνένοχους» στις αποφάσεις των Πρυτάνεων! Δεν σταματάνε εκεί όμως. Επαναφέρουν πάλι στο προσκήνιο την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων με υγιή (!) ανταγωνισμό με τα κρατικά!

Εδώ λοιπόν έχουμε να κάνουμε, εν ολίγοις, με προτάσεις από το σύστημα στον ίδιο του τον εαυτό. Θέλουν ένα πανεπιστήμιο αποστειρωμένο από φωνές αντίστασης στην πολιτική τους, με την αστυνομία να αλωνίζει και να τρομοκρατεί. Πανεπιστήμια της «ελίτ» με δίδακτρα, που τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δεν θα χωράνε πλέον, οπότε θα διαγράφονται και θα «στέλνονται» στην ανεργία. Φοιτητές χωρίς Γενικές Συνελεύσεις και Συλλόγους, που δεν θα έχουν κανέναν λόγο για το μέλλον τους, και θα σκύβουν το κεφάλι σε ό,τι μέτρο περνάνε! Αυτά ονειρεύεται το σύστημα να ζήσουμε! Αυτά μας επιφυλάσσει! Μην έχουμε καμία αυταπάτη ότι όλη αυτή η άγρια επίθεση προς την νεολαία θα σταματήσει από μόνη της ή θα μας σώσει κάποιος άλλος διαχειριστής!

Κακά τα ψέματα, το σύστημα έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό να απονεκρώσει τους συλλόγους μας. Σε αυτό έχουν συμβάλλει όμως και οι πρακτικές εικονικού συνδικαλισμού που αντιμετωπίζουν τους συλλόγους σαν σφραγίδες και τους βάζουν στα δικά τους όρια. Με λογικές και πρακτικές που κινούνται μακριά από τις φοιτητικές μάζες και αφήνουν τους φοιτητές στην «απ’ έξω»! Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε μια αποστροφή των φοιτητών από τις συλλογικές τους διαδικασίες, καθώς πλέον δεν έχουν πίστη σε αυτές! Χάνουν την πίστη τους στην κινηματική διέξοδο και προοπτική. Σε όλα αυτά πατάει το σύστημα και η ΔΑΠ σαν κομμάτι του, και προχωρούν και σε αναβάθμιση της επίθεσης, που αφού ξεμπερδέψει με τον φοιτητικό συνδικαλισμό, που τόσες φορές στο παρελθόν τους στάθηκε εμπόδιο, θα τα σαρώσουν όλα! Σε αυτές τις συνθήκες και συσχετισμούς όμως πρέπει να απαντήσουμε.

Η νεολαία πρέπει και μπορεί να απαντήσει! Να παλέψουμε μαζικά για την ανασυγκρότηση των συλλόγων μας! Να ξαναγίνουν όπλα στα χέρια μας! Ο μόνος δρόμος είναι ο αγώνας για δημιουργία εστιών αντίστασης σε κάθε σχολή απέναντι στο ζήτημα αιχμής, που είναι η πάλη ενάντια στις διαγραφές, η πάλη για την υπεράσπιση του δικαιώματος μας σε σπουδές, δουλειά και ελευθερίες! Έτσι, θα ξαναζωντανέψουν οι σύλλογοι και θα αναδειχθεί η πραγματική τους αξία στους φοιτητές! Με την οικοδόμηση ενός πραγματικά ισχυρού κινήματος αντίστασης, οπού οι φοιτητές θα έχουν πάρει την υπόθεση στα χέρια τους! Ο αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν είναι αγώνας για τις ανάγκες μας στη ζωή!