Στην Ελλάδα του μνημονίου, των χιλιάδων απολυμένων και της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μιλήσεις γι' αυτά. Προσπάθησα ίσως, να κάνω ένα βήμα παραπάνω... Να μιλήσω γι'αυτά, αλλά από την πλευρά των εκμεταλλευμένων. Αυτών που παράγουν, αυτών που δουλεύουν στις πιο άθλιες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί, αυτών που δέχονται καθημερινά την βάρβαρη επίθεση του συστήματος.
Είπα να το κάνω και με λίγο χιούμορ. Όχι για να εξωραΐσω την πραγματικότητα, αλλά γιατί το γέλιο κουβαλάει μια αισιοδοξία. Μια αισιοδοξία για τις αστείρευτες δυνάμεις που κρύβει ο λαός μέσα του, για τους αγώνες που δίνει και πρέπει να δώσει για έναν καλύτερο κόσμο.
κωστάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου