ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΕΝΑΥΣΜΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Η θεατρική ομάδα «Έναυσμα» δημιουργήθηκε το 2004 με σκοπό την ποιοτική και πολιτιστική αναβάθμιση των εκδηλώσεων του Εναύσματος των Αγωνιστικών Κινήσεων. Θέλει μέσα από την επιλογή των έργων της να θέσει πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα και να ψηλαφίσει τις απαντήσεις. Να προτείνει ένα διαφορετικό τρόπο έκφρασης και ψυχαγωγίας της νεολαίας και να αναδείξει το πολιτικό θέατρο, που στις μέρες μας έχει εκλείψει, σε μια περίοδο όπου η καλλιτεχνική έκφραση και ο πολιτισμός έχει εκφυλιστεί από την κυριαρχία του συστήματος σε όλους τους τομείς της ζωής. 

Ζητήματα όπως ο πόλεμος, η λεγόμενη οικονομική κρίση, το Μνημόνιο, η κρίση των διαπροσωπικών σχέσεων, ιδεολογήματα τύπου «μαζί τα φάγαμε», «για όλα φταίνε οι μετανάστες» κλπ. προβάλλονται και μέσω της κυρίαρχης τέχνης ως φυσιολογικά, αναπόφευκτα και «αντικειμενικά». Η «αισθητική» του συστήματος ποικίλει απ’ το κιτς ως το διανοουμενίστικο και η τέχνη χωρίζεται σε αυτή για τις μάζες και σε αυτή για την ελίτ. 

Επειδή όμως για εμάς η τέχνη δεν είναι για λίγους και εκλεκτούς, παρά είναι μια έκφραση της πάλης των λαών, των προβλημάτων και των ανησυχιών τους, προσπαθούμε να προβάλουμε τον αντίλογο. Μέσω της θεατρικής τέχνης και της ουσιαστικής επαφής με το κοινό, να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι ώστε η νεολαία να εκφραστεί, και να αντισταθεί σε όλα αυτά που της κλέβουν τη ζωή.

ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ «ΕΝΑΥΣΜΑ» 

2004 – ΑΠΕΡΓΙΑ (Γ. Σκούρτη) 

2005 – Η ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ (Ντ. Φο) 

2006 – ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ 

(σύνθεση έργων Σκούρτη – Φο) 

2007 – ΦΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ (Δ. Ψαθά) 

2008 – ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΚΥΡΑ – ΚΑΡΑΡ (Μπ. Μπρεχτ) 

2009 – ΚΛΑΞΟΝ, ΤΡΟΜΠΕΤΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΚΕΣ (Ντ. Φο)

2011 – ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ ("Κωστάκης")

 Για τη Θεατρική παράσταση "Το Αφεντικό έχει πάντα δίκιο"

Με μεγάλη επιτυχία ανέβηκε η παράσταση "Το Αφεντικό έχει πάντα δίκιο", τη δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ Έναυσμα 2011, την Κυριακή 29 Μάη. 

Λίγα λόγια για το έργο:

Γνωστός για τα σκίτσα του και το ιδιαίτερο χιούμορ, ο συναγωνιστής από την Αθήνα, εμπνεύστηκε από προσωπικές εμπειρίες του εργασιακού – και άνεργου – βίου, αλλά και από την κοινωνικοπολιτική κατάσταση των τελευταίων ετών, ειδικά του Μνημονιακού χρόνου που πέρασε, και εξέφρασε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του κόσμου σε ένα θεατρικό έργο που γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Κυρίως όμως αντιπαρέβαλλε τα διάφορα ιδεολογήματα ενός εγκληματικού συστήματος που μετρά τα πάντα σε κέρδος, με τις ανάγκες, τη θέληση για ζωή και τους αγώνες του λαού. 

Η Μαρία είναι μια νεαρή άνεργη πτυχιούχος που ψάχνει για δουλειά και ο Χρήστος νέος εργάτης που μόλις απολύθηκε. Η κυρά Στέλλα, συνταξιούχος που στοιχηματίζει(!) σε γεγονότα για να βγάλει τα προς το ζην. Η απόλυση του Χρήστου είναι το εισιτήριό της για τη μεγάλη μπάζα, καθώς έτσι συμπληρώνονται 30.000 νέοι άνεργοι το μήνα που βγαίνει και κερδίζει το στοίχημα! Τι θα γίνει όμως όταν ο Χρήστος αποφασίσει να διεκδικήσει το δικαίωμά του στην εργασία; Και τελικά, το Αφεντικό έχει Πάντα δίκιο;

Έξυπνο χιούμορ και αρκετός σουρεαλισμός. Γιατί η πραγματικότητα που ζούμε, καθημερινά ξεπερνά τη φαντασία!