αντιγράφουμε από Αντίσταση στις γειτονιές
Η καταστροφή του κόλπου του Μεξικού αποκαλύπτει:
Μετά από ενάμιση μήνα (κυρίως επικοινωνιακών) προσπαθειών, τις τελευταίες μέρες του Μάη η ΒΡ ανακοίνωσε την αποτυχία της προσπάθειας «Top kill» να σφραγίσει τη γεώτρηση βάθους 1.500 μέτρων με τσιμέντο και λάσπη υπό πίεση και πέρασε στην ταχτική για τους επόμενους μήνες της άντλησης μέσω χοάνης όσου πετρελαίου μπορεί, ενώ το υπόλοιπο θα αυξάνει την ήδη πρωτόγνωρη σε μέγεθος καταστροφή μιας τεράστιας περιοχής από τις ακτές της Κούβας μέχρι τις απέναντι ακτές τεσσάρων πολιτειών των ΗΠΑ. Το θράσος της ΒΡ, με την ανοχή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, φτάνει στο σημείο να λέει ότι τα καθαρά κέρδη που αντλεί από τη γεώτρηση θα τα διαθέσει για την απορρύπανση της περιοχής! Ενώ ως τελική λύση για να σταματήσει η ανεξέλεγκτη ουσιαστικά ροή της πετρελαιοπηγής στη θάλασσα βλέπει τη δημιουργία νέων πηγαδιών άντλησης παραδίπλα στην κατεστραμμένη γεώτρηση, τα οποία θα μειώσουν την πίεση και έτσι ίσως ανακοπεί η ροή πετρελαίου από την κατεστραμμένη. Η ΒΡ, βέβαια, παρά την καταστροφή και στο όνομα της σωτηρίας από την ανεξέλεγκτη πλέον ρύπανση, θα έχει στήσει, με τη διαδικασία του επείγοντος, νέες γεωτρήσεις που πιθανότατα θα συνεχίσουν να παράγουν μαύρο χρυσό.
Πολλά αποκαλυπτικά έχουν βγει στο φως τον τελευταίο καιρό και συνεχίζουν να βγαίνουν για τον εγκληματικό χαρακτήρα της δράσης τόσο των πολυεθνικών του πετρελαίου όσο και του αμερικάνικου, και όχι μόνο, κράτους στη σχέση του με το κλαμπ των εταιριών πετρελαίου και ενέργειας. Η θέση του μεγαλύτερου οικολογικού εγκλήματος, όπως λέγεται, στην ιστορία των ΗΠΑ και το τεράστιο μέγεθός του, που μπροστά του ωχριά η διαρροή του Exxon Valdez στην Αλάσκα το 1989, αναγκαστικά οδηγούν σε αποκαλύψεις και σε κρίσιμες περιπλοκές την κυβέρνηση Ομπάμα και γίνονται ακόμη πιο κρίσιμες στο φόντο της οικονομικής κρίσης που καλά κρατεί. Μόνο σε τρεις μέρες χάνεται, στον κόλπο του Μεξικού, απέναντι από τις πολύτιμες τουριστικές παραλίες της Φλόριντα, ποσότητα πετρελαίου τόση όση σκόρπισε συνολικά το Exxon Valdez που ρήμαξε την Αλάσκα το 1989.
Στις μέρες μας ουσιαστικά το Κιότο έχει πάει περίπατο, ενώ οι όρκοι και η υπέρμετρη αγωνία στο Μπαλί το 2008 πάγωσαν στην Κοπεγχάγη του 2009, για να φτάσουμε στη φετινή μέρα του περιβάλλοντος στις 5 Ιούνη να μιλάει ο Ο.Η.Ε. και οι διάφοροι ευαίσθητοι της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας για τη βιοποικιλότητα γενικά και για το γορίλα της Ρουάντα!
Στην Αγγλία ο νέος πρωθυπουργός, παρά τις οικολογικές «ευαισθησίες» του, δεν αναφέρεται πλέον καν στην κλιματική αλλαγή και στην ανάγκη περιορισμού των υδρογονανθράκων, σε αντίθεση με την εποχή Μπράουν που η Αγγλία πλειοδοτούσε διεθνώς στα ζητήματα της κλιματικής αλλαγής. Οχι, δεν είναι ότι αναβάλλουν οι ιμπεριαλιστές τις «ευαισθησίες» τους και τις υποχρεώσεις τους για τη σωτηρία του πλανήτη λόγω οικονομικού στριμώγματος που επιφέρει η κρίση. Ισα ίσα, η οικολογική λεγόμενη κρίση γίνεται ευκαιρία κονόμας και το σκηνικό που έχει στηθεί το προηγούμενο διάστημα αξιοποιείται δεόντως για να πάρει έστω κάποιες μικρές ανάσες το σύστημα (πολύ μικρές, βέβαια, για να μπορέσει να ανακάμψει). Ετσι, στη χώρα μας το ηλεκτρικό γίνεται πανάκριβο για το λαό για χάρη των καρχαριών των Α.Π.Ε. και τα ΜΑΤ και η αστυνομική αυθαιρεσία νομιμοποιούνται στο Αποπηγάδι Χανίων, και όχι μόνο, χάριν της ιερότητας των πράσινων επενδύσεων.
Την ίδια ώρα το ΕΒΕΑ ζητεί κρατική ένεση στη βυθισμένη αγορά αυτοκινήτου με το μέτρο της απόσυρσης από την Μπιρμπίλη και την κυβέρνηση τάχα για να ανανεωθεί ο στόλος με νέα αντιρρυπαντικά Ι.Χ. γιατί πλέον πρέπει να πετάξουμε τα καταλυτικά και πάει λέγοντας.
Την ίδια στιγμή τα πυρηνικά εργοστάσια σχεδόν θεωρούνται οικολογικά και ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, σαν απαραίτητο συμπλήρωμα των ενεργειακών σχεδίων των ιμπεριαλιστών σε μια σειρά περιοχές του πλανήτη. Συνολικότερα η φιλολογία για την κλιματική αλλαγή, παρ' ότι έχει ατονήσει, δεν αποσύρεται. Πρόσφατα στη Βόνη εκπρόσωποι από 180 χώρες συναντήθηκαν και εργάστηκαν επί μια βδομάδα για να προετοιμάσουν τη σύνοδο που έχει προγραμματιστεί, 29 Νοέμβρη ως 10 Δεκέμβρη, στο Κανκούν του Μεξικού για φέτος.
Οπως δήλωσε ο Ιβο ντε Μπουρ, γραμματέας της σύμβασης πλαισίου του Ο.Η.Ε. για τις κλιματικές αλλαγές (UNFCCC), «θα χρειαστεί μια δεκαετία η διεθνής κοινότητα για να ορίσει κοινούς στόχους για τη μείωση των καυσαερίων». Φέξε μου και γλίστρησα, δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι νοιάζονται στ’ αλήθεια για τον πλανήτη και πως η κατάσταση είναι όντως τόσο δραματική όπως την παρουσίαζαν ένα προηγούμενο διάστημα…
Οι λαοί δεν ξέρουν τι να πιστέψουν από τα περί κλιματικής αλλαγής, όταν είναι ήδη γεγονός ο αβίωτος βίος από τη ζέστη -πέρα απ’ όλα τ’ άλλα- στις τερατουπόλεις-καμίνια που συγκεντρώνουν συνεχώς τον πληθυσμό του πλανήτη. Ομως, αν δεν ξέρουμε τι συμβαίνει με την όποια κλιματική αλλαγή, εάν δηλαδή οφείλεται σε ανθρωπογενή αίτια ή όχι, κάποια άλλα πράγματα για τις «ευαισθησίες» και την πραγματική φύση του ιμπεριαλισμού πλέον αποκαλύπτονται.
Αποκαλύπτονται γιατί η αδηφαγία του συστήματος σε συνδυασμό με την κρίση δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για συνεννοήσεις, ωραιοποιήσεις και περικοκλάδες σε κανένα επίπεδο, ενώ η ίδια η ζωή και ο οξυμένος ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός αποκαλύπτουν την πραγματική φύση του συστήματος επίσης σε όλα τα επίπεδα. Ετσι, ο λυσσαλέος ανταγωνισμός για την ενέργεια και τους δρόμους μεταφοράς δυσκολεύεται να χωρέσει στον πράσινο μανδύα του Ομπάμα, του Μπράουν που έφυγε νωρίς και άλλων που έστηναν ή απλά υποτάσσονταν στο μότο ενός διεθνούς πλαισίου στο ζήτημα των ρύπων.
Μια σειρά ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ τελευταία, πέρα από υποκρισίες και περιορισμένες πραγματικές βλέψεις σε πράσινες λεγόμενες επενδύσεις, επιδίωξαν και δεν έχουν πάψει να επιδιώκουν την επιβολή ενός διεθνούς πλαισίου στην ενέργεια με επίφαση την κλιματική αλλαγή, που θα έβαζε κωλύματα, αν όχι όρια, στη βιομηχανική επέκταση Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας και άλλων αναπτυσσόμενων εμπορικών (και όχι μόνο) ανταγωνιστών και ταυτόχρονα θα κόνταινε το πλεονέκτημα σε χώρες παραγωγής υδρογονανθράκων και ιδιαίτερα στη Ρωσία.
Το Τσερνομπίλ των ΗΠΑ;
Οπως ήδη αναφέραμε, το έγκλημα της αγγλικής ΒΡ, που εφοδιάζει κατά 80% το στρατό των ΗΠΑ και το 40% των μετοχών της κατέχουν αμερικάνικες τράπεζες, είναι και μεγάλο και πολύ κοντά στις αμερικάνικες ακτές για να μπορεί να κουκουλωθεί από τη γνωστή ιμπεριαλιστική υποκρισία. Ηδη πολλοί μιλάνε -και έχει βάση- για μεγάλη φθορά του Ομπάμα και για αναλογίες με την περίπτωση του τυφώνα Κατρίνα που ήταν η αρχή του τέλους για τον Μπους…
Πάντως, σε αντίθεση με την περίπτωση του Τσερνομπίλ, που συνέπεσε και επιτάχυνε ώριμες εξελίξεις στην τότε Ε.Σ.Σ.Δ. του Γκορμπατσόφ, στην περίπτωση που συζητάμε καμιά ανταγωνιστική ιμπεριαλιστική δύναμη των ΗΠΑ δεν τολμά να το αξιοποιήσει. Και αυτό δεν είναι ζήτημα μεγέθους της καταστροφής ούτε, πολύ περισσότερο, γιατί δεν έχουν εκτεθεί τα επιτελεία των ΗΠΑ και ο Ομπάμα. Κυρίως οι τόνοι για ένα τέτοιο έγκλημα κρατιούνται χαμηλοί τόσο γιατί όλοι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους σε τέτοια ζητήματα όσο και κυρίως γιατί, παρά τη σοβαρότητα του ζητήματος και παρά τα ζόρια της κρίσης, η ισχύς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού παραμένει, έστω και αν άρχισαν να πυκνώνουν τα ερωτηματικά για τον Ομπάμα. Γιατί, αν εκτός ΗΠΑ ο Ομπάμα (όπως και η ΒΡ άλλωστε) διατηρεί τον πράσινο μανδύα, ωστόσο στις ακτές των νότιων πολιτειών των ΗΠΑ, σε μήκος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων, το οικολογικό προφίλ που έδινε έναν κάποιο αέρα στον Ομπάμα πνίγεται συνεχώς στην πίσσα και στη λάσπη της καταστροφής που ξεβράζεται συνεχώς στις ακτές. Μιας καταστροφής που αποκαλύπτεται συνεχώς στο εσωτερικό των ΗΠΑ πως έχει να κάνει με την ανεξέλεγκτη δράση της ΒΡ και των άλλων εταιριών πετρελαίου που συμπλέκονται στο γνωστό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που, παρά τις αντιθέσεις του, καλά κρατεί και που, είτε καταστρέφοντας ανοικτά τον πλανήτη είτε φορώντας πράσινη μάσκα, είναι βασικός πυλώνας της ιμπεριαλιστικής ισχύος των ΗΠΑ.
Το εξοργιστικό για τον ίδιο τον αμερικάνικο λαό είναι πως το επίσημο αμερικανικό κράτος διακηρύττει πλήρη εμπιστοσύνη στην ΒΡ για τις ενέργειες απορρύπανσης, την ίδια ώρα που αναγκάστηκε ν’ απαγορεύσει άρον άρον τη χρήση διαλυτικών που έκαναν μεγαλύτερη ζημιά και από το πετρέλαιο. Μόλις τις τελευταίες μέρες, λόγω των πιέσεων που φουντώνουν καθημερινά, η κυβέρνηση Ομπάμα πάγωσε προσωρινά τις χορηγήσεις αδειών εξόρυξης με επικίνδυνες υποθαλάσσιες εξέδρες στην Αλάσκα και αλλού, ενώ από τη μέρα της έκρηξης της εξέδρας της ΒΡ μέχρι τα τέλη Μάη και ενώ η ανεξέλεγκτη ροή άπλωνε την πετρελαιοκηλίδα (και συνεχίζει) σε εφιαλτικά μεγέθη, άλλες 11 εξέδρες έπαιρναν πράσινο φως, παρ' ότι πλέον έχει δραματικά αποκαλυφθεί η επικινδυνότητά τους.
Είναι σίγουρο πως όσο το σύστημα δεν βρίσκει πραγματική διέξοδο από την κρίση άλλο τόσο η ωμότητα και η αδηφαγία του απέναντι στον εργαζόμενο άνθρωπο και τη φύση θα ενισχύουν την καταστροφική του δράση. Οσο για τις πράσινες ή όποιες άλλες διεξόδους, αυτές είναι πραγματικά πράσινα άλογα. Η διέξοδος -και αυτό αποκαλύπτεται από κάθε πλευρά των εξελίξεων- είναι μία, και αυτή αφορά την προοπτική των λαών μέσα από την ανατροπή του σάπιου, βρόμικου και καταστροφικού καπιταλιστικού–ιμπεριαλιστικού συστήματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου