Προς κατάργηση των «αιώνιων» φοιτητών προχωρά το Υπουργείο Παιδείας

Eνα προς ένα είναι η αναλογία «κανονικών» και «αιώνιων» φοιτητών σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα». Σε σύνολο 596.964 φοιτητών- σπουδαστών, 303.026 είναι πέραν των κανονικών εξαμήνων φοίτησης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου δημοσιεύματος (παρμένα από την ΕΣΥΕ για τη διετία 2006- 2008) κάθε χρόνο από τους 40.000 εισακτέους στα ΑΕΙ οι πτυχιούχοι είναι 33.000, ενώ στα ΤΕΙ από τους 40.000 εισακτέους οι πτυχιούχοι φτάνουν τους 18.000. Αυτό σημαίνει πως 7.000 φοιτητές (17%) και 22.000 σπουδαστές (55%!) που πετυχαίνουν την εισαγωγή τους δεν αποφοιτούν ποτέ. Με στοιχεία του ίδιου δημοσιεύματος (από έρευνα του Χαροκόπειου Πανεπιστήμιου) 4 στους 10 φοιτητές εργάζονται
μόνιμα ή περιστασιακά για να τελειώσουν τις σπουδές τους.

Τα νούμερα είναι εκπληκτικά. Η πολιτική των ταξικών φραγμών στο χώρο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει δώσει πολύ ξεκάθαρα αποτελέσματα. Καταλαβαίνει κανείς πως η εφαρμογή της ρύθμισης περί «αιώνιων» φοιτητών θα ξεδιαλύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, αφού θα πετάξει
στην ημιαπασχόληση-ανεργία χωρίς πτυχία εκατοντάδες χιλιάδες νέους. Γίνεται επίσης κατανοητό πως η υλοποίηση αυτών των μέτρων πάει χέρι χέρι με την καθιέρωση των πιστωτικών μονάδων και του ατομικού μητρώου προσόντων. Η υλοποίηση αυτής της πολιτικής θα ανοίξει τις ορέξεις του κεφαλαίου για την εισαγωγή ΔΙΔΑΚΤΡΩΝ και την πλήρη χειραγώγηση των φοιτητών σπουδαστών.
Ψηλαφίζοντας«την κοινωνική σύνθεση του φοιτητικού πληθυσμού θα διαπιστώσουμε ότι σε εκείνες τις σχολές στις οποίες παρουσιάζονται μεγάλα ποσοστά καθυστέρησης ή εγκατάλειψης των σπουδών υπάρχει μια υπεραντιπροσώπευση των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων, ενώ αντίθετα στις υπόλοιπες σχολές (π.χ. ΕΜΠ, Ιατρική κ.λπ.) υπάρχει μια υπεραντιπροσώπευση των ευνοημένων κοινωνικών
στρωμάτων.», σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα. Βλέπει κανείς πως αυτήν η πολιτική δίνει «σάρκα και οστά», διαμορφώνει το πανεπιστήμιο των λίγων και εκλεκτών.

Είναι σαφές. Από αυτή την πολιτική η μεγάλη μάζα των φοιτητών σπουδαστών δεν μπορεί να περιμένει παρά την ανεργία και τη λιτότητα, πτυχία χωρίς αντίκρυσμα, δουλειά χωρίς δικαιώματα, μισή δουλειά-μισή ζωή. Το μόνο που μένει να κάνει το φοιτητικό και σπουδαστικό κίνημα είναι να αγωνιστεί και να ανατρέψει αυτή την πολιτική που τσαλαπατά τα δικαιώματα της φοιτητικής και σπουδάζουσας νεολαίας.

Αναδημοσίευση από Προλεταριακή Σημαία, 30/01/2010 φ634