Πολιτιστικές ομάδες Α.Π.Θ.: μέσα από την πάλη πετυχαίνονται οι νίκες!

Οι εξελίξεις σε σχέση με τις πολιτιστικές ομάδες

Οι πολιτιστικές ομάδες του ΑΠΘ, στις οποίες συμμετέχουν εκατοντάδες φοιτητές, τον τελευταίο καιρό δέχονται συνεχείς απειλές πως οι χώροι στους οποίους δραστηριοποιούνται θα αρχίσουν να κλειδώνονται, ότι οποιαδήποτε χρήση του πανεπιστημιακού χώρου θα πρέπει να περνάει από την «έγκρισή» των διοικήσεων.Υπήρξε άλλωστε και η πρόσφατη απόφαση της κοσμητείας της ΣΘΕ να κατεβάσει «ρολά» σε ένα κτήριο που καθημερινά στεγάζει την πλειοψηφία των ομάδων του ΑΠΘ όπως και κάθε λογής πολιτικές-πολιτιστικές εκδηλώσεις.

Λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, οι πολιτιστικές ομάδες κάλεσαν την Τετάρτη 21/2 σε ευρεία συζήτηση σε σχέση με το θέμα, όπου παραβρέθηκαν και πολιτικές δυνάμεις.Εκεί καταθέσαμε και την πρότασή μας για την πραγματοποίηση διαδήλωσης στο χώρο του Ασύλου και τον απεγκλωβισμό του δυναμικού των ομάδων από μια αναποτελεσματική διαδικασία συναντήσεων και «διαλόγου» με τις διοικήσεις και του Πρυτάνεις.

Πάρθηκε η απόφαση για την πραγματοποίηση διαδήλωσης, μεταξύ άλλων αποφάσεων για διενέργεια παραστάσεων, προβολών, κλπ, αλλά και ανοίγματος του ζητήματος σε ευρύτερο κόσμο και στους φοιτητικούς συλλόγους. Στη διαδήλωση αυτή, συμμετείχαν πάνω από 200 άτομα, ένα αξιόλογο δυναμικό, ειδικά αν συνυπολογίσουμε ότι ένα σημαντικό κομμάτι της φοιτητικής αριστεράς, δεν υποστήριξε τη διαδήλωση.

Η χρησιμότητα της διαδήλωσης: μόνο με αγώνες κερδίζονται οι νίκες!

Θεωρούμε ότι η διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε ήταν ένα πρώτο βήμα σε σωστή κατεύθυνση. Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η νεολαία, όπως και ο λαός ευρύτερα, δεχόμαστε μία πολύ έντονη και γρήγορη επίθεση σε μια σειρά δικαιώματα. Παράλληλα, μέσα στις σχολές, η υλοποίηση με γρήγορους ρυθμούς του νόμου Γαβρόγλου και νόμου-πλαίσιο έρχεται να πετάξει σημαντικό κομμάτι φοιτητών από τα λαϊκά στρώματα εκτός και να διαμορφώσει μία ασφυκτικά εντατικοποιημένη και αποστειρωμένη καθημερινότητα. Δεν λείπουν ωστόσο και ακόμη μεγαλύτεροι κίνδυνοι, όπως μαρτυρούν τα πολεμικά ενδεχόμενα που ανοίγουν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί αλλά και οι αντιπαραθέσεις των αντιδραστικών εξαρτημένων αστικών τάξεων.

Αυτή η πολιτική είναι ολοφάνερο για κάθε φοιτητή ότι πάει κόντρα στα δικαιώματα του και στη δυνατότητα για ειρήνη και μια αξιοπρεπή ζωή. Γι’ αυτό και το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, παίρνει τα μέτρα του. Έτσι, εντείνεται παράλληλα με τη επίθεση και η φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Όπως και με τον πρόσφατο νόμο που τσακίζει το δικαίωμα στην απεργία, έτσι και με την υπονόμευση του Ασύλου θέλουν να αμφισβητήσουν πλήρως τη δυνατότητα του λαού να αντιστέκεται και να χρησιμοποιεί μορφές πάλης που όλο το προηγούμενο διάστημα έβαζαν φραγμό στην επίθεση τους και κατοχύρωναν δικαιώματα.

Την πολιτική του συστήματος μέσα στις σχολές, την υλοποιούν τα Πρυτανικά Συμβούλια και οι καθηγητές. Επειδή λοιπόν είναι τέτοιος ο ρόλος τους, δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε από το διάλογο μαζί τους και την προσπάθεια να τους πείσουμε.

Αντίθετα, ο μόνος τρόπος που έχουμε να νικάμε είναι οι αγώνες μας.Αυτό δεν είναι ζήτημα μιας μέρας και μιας διαδήλωσης. Η πρωτοβουλία που πάρθηκε, ανέδειξε σε ποια κατεύθυνση βρίσκεται η διέξοδος. Και βέβαια, η διαδήλωση δεν πάει αντιπαραθετικά με την κίνηση των συλλόγων, αντίθετα την ενισχύει και αναδεικνύει την αναγκαιότητα αυτή.

Από δω και πέρα, είναι μεγάλη ανάγκη να γίνουν προχωρήματα προκειμένου ο αγώνας αυτός να γνωρίσει νίκες. Eίναι ανάγκη το ζήτημα να γίνει ευρέως γνωστό στους φοιτητές και όχι μόνο. Τα πολιτιστικά δρώμενα μπορούν να συμβάλλουν σε αυτήν την κατεύθυνση, εφόσον καλούν τους φοιτητές να αντιπαλέψουν την πολιτική αυτή, να οργανώσουν τον αγώνα τους μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους.Είναι πολύ σοβαρό στοίχημα, το ζήτημα να ανοίξει μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους, να συζητηθεί στις γενικές συνελεύσεις και να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις στην κατεύθυνση υπεράσπισης του Ασύλου. Γιατί μέσα από τους συλλόγους μπορεί το ζήτημα να παλευτεί με μαζικότερους και αποτελεσματικότερους όρους και να συνδεθεί με την πάλη ενάντια στη συνολική επίθεση απέναντι στους φοιτητές, το λαό και τους πολεμικούς κινδύνους που γεννιούνται.Μόνο οι ίδιοι οι φοιτητές, μέσα από τα συλλογικά μας όργανα και την οργάνωση της πάλης μας, μπορούμε να υπερασπιστούμε σε όλα τα επίπεδα τις ζωές μας!