Όταν η έλλειψη επιχειρημάτων και η προεκλογική καφρίλα γίνονται συνήθεια

Στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Πολιτικού στις 6/4 το ΜΑΣ προέβη σε μια προβοκατόρικη και χυδαία επίθεση κατά των Αγωνιστικών Κινήσεων, ταυτίζοντας τις με τις ακροδεξιές απόψεις και τη Χρυσή Αυγή. Δεν θα επιχειρηματολογήσουμε προφανώς για την υπόσταση μιας τέτοιας «κριτικής» και κατηγορίας, που εξισώνει μια προοδευτική-αριστερή δύναμη με ό, τι πιο μαύρο και αντιδραστικό έχει να αναδείξει το σύστημα. Τα δικά μας μέτωπα με το φασισμό είναι συνεχώς ανοιχτά και θα συνεχίσουμε να τον καταγγέλλουμε και να τον αντιπαλεύουμε σε κάθε περίπτωση, ως την πιο μαύρη εφεδρεία του κεφαλαίου, όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε. Είτε χύνει το ρατσιστικό του δηλητήριο, είτε επιτίθεται σε πρόσφυγες-μετανάστες και αγωνιστές της αριστεράς και του κινήματος. Όπως κάναμε, άλλωστε, και όταν δέχτηκε τη δολοφονική επίθεσή του συνεργείο του ΠΑΜΕ που έκανε αφισοκόλληση στο Πέραμα.

Ωστόσο, θα σταθούμε στους λόγους που το ΜΑΣ ακολουθεί τέτοιες πρακτικές, οι οποίες ούτε μεμονωμένες περιπτώσεις είναι, ούτε καινούργιο φαινόμενο. Πέρα λοιπόν από τα επιφαινόμενα, δηλαδή λόγω ενός είδους συνδικαλισμού που κυνηγάει με μανία τις εντυπώσεις και τις ψήφους-μπαίνουμε φυσικά και σε προεκλογική περίοδο- πιστεύουμε ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο υπόβαθρο αντιλήψεων πίσω από αυτήν τους τη στάση

Αρχικά, το ζήτημα έγκειται στο τρόπο που βλέπει η ΚΝΕ τον εαυτό της μέσα στο κίνημα, δηλαδή λίγο πολύ ως τη μόνη ντούρα αριστερή δύναμη και όλους τους άλλους αντιδραστικούς ή όπως το έθεσε και προς εμάς στη ΓΣ «παρααριστερα». Συνεπώς, δεν δέχεται καμιά κριτική στην πολιτική της άποψη από προοδευτική πλευρά, όπως εν προκειμένω έγινε από τις Αγωνιστικές Κινήσεις, σχετικά με τη γραμμή της γύρω από το ασφαλιστικό και τον αγώνα των αγροτών. Στην πραγματικότητα, η άρνηση της σε οποιαδήποτε κριτική, αλλά και αυτοκριτική, έχει να κάνει με το ότι βλέπει τον εαυτό της πάνω και έξω από το κίνημα. Γιατί εν τελεί κάθε πολιτική δύναμη λογοδοτεί στους συλλόγους και η ορθότητα ή μη κάθε άποψης κρίνεται μέσα στις διαδικασίες των συλλόγων και από το ίδιο το φοιτητικό κίνημα. Έτσι, αρνείται την πολιτική αντιπαράθεση των απόψεων ως εργαλείο για την πολιτικοποίηση και ενεργοποίηση των φοιτητικών συλλόγων, ειδικά σε συνθήκες που το φοιτητικό κίνημα έρχεται αντιμέτωπο με πολλαπλά καθήκοντα και οφείλει να ανασυγκροτηθεί για να δώσει απαντήσεις με την πάλη του. Αντ’ αυτού, μάλιστα, με τις πρακτικές της και την ατελείωτη καφρίλα στην οποία επιδίδεται, ενισχύει και τροφοδοτεί την υπαρκτή αποστροφή των φοιτητών προς το ανώτερο αποφασιστικό τους όργανο.

Στην πραγματικότητα, η ΚΝΕ φοβάται τις μάζες και τα ζητήματα που μπορούν να θέσουν με την ανάπτυξη της πάλης τους. Έχοντας έναν προσανατολισμό ρεφορμιστικό, που στο κέντρο του έχει την αλλαγή του συστήματος και των «συσχετισμών» μέσω… της εκλογικής ενίσχυσης του ΚΚΕ, δεν μπορεί παρά να υποτιμά τον ρόλο που έχουν αυτές να διαδραματίσουν, ως πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Γι’ αυτό και περιχαρακώνεται στις ξεχωριστές του πορείες,ακολουθεί διασπαστικές λογικές και ταυτίζει το κίνημα το ίδιο με τον εαυτό της (το ΜΑΣ, το ΠΑΜΕ και άλλα μετωπικά τους σχήματα).Ας ενημερώσει λοιπόν κάποιος τη ΚΝΕ οτι κίνημα σημαίνει κίνηση κόσμου μέσα και μαζί με την οποία παρεμβαίνουν οι πολιτικές δυνάμεις

Άλλα ας αναφερθούμε και πιο συγκεκριμένα στα γεγονότα της προηγούμενης ΓΣ. Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θέσαμε την ΚΝΕ προ των ευθυνών της για το κλείσιμο του αγώνα των αγροτών, το σύρσιμο των μπλόκων στο τραπέζι του διαλόγου με το σύστημα και την κυβέρνηση, αλλά και την εκκωφαντική σιωπή που τήρησε μετά από τη μεγάλη και μαζική απεργία στις 4 Φλεβάρη, περιμένοντας ουσιαστικά το προσχηματικό κάλεσμα από την ξεπουλημένη ηγεσία της ΑΔΕΔΥ στις 7/4 (2 μήνες μετά !). Επίσης, ασκήσαμε κριτική στην παραίτησή της από τη διαδικασία προετοιμασίας όρων ανυποχώρητου αγώνα, επαναλαμβανόμενων κινητοποιήσεων, για την ανατροπή του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, τη στιγμή που προτάσσει μια 48ωρη, όταν κατατεθεί το νομοσχέδιο στη Βουλή. Η απάντηση που πήραμε είναι ότι έχουμε τα ίδια επιχειρήματα με τη Χρυσή Αυγή και τασσόμαστε κατά του αγώνα των αγροτών.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι με μια τέτοια τοποθέτηση, η ΠΚΣ αναπαράγει και να υιοθετεί την αποπροσανατολιστική και αντιδραστική άποψη του συστήματος περί θεωρίας των δύο άκρων, η οποία ταυτίζει τον αριστερό αντισυστημικό λόγο με έναν φασιστικό λαικισμό-δήθεν ριζοσπαστικό , αθωώνοντας επί της ουσίας τον δεύτερο. Ενδεικτικό της χυδαιότητας, αλλά και της αντίληψης που έχουν, είναι ότι την ώρα της τοποθέτησης της, το μέλος της έβγαλε προκήρυξη της Χρυσής Αυγής από τη τσέπη του για να μας «πείσει» για την υποτιθέμενη ταύτιση των απόψεων. Κόντρα στο δημοκρατικό καταστατικό των συλλόγων, που απαγορεύει την αναπαραγωγή φασιστικού λόγου στο εσωτερικό τους. Είναι σαφές ότι η ΠΚΣ έχει «πάρει γραμμή» να επιδίδεται σε τέτοιου είδους επιθέσεις, αφού ήταν προετοιμασμένη. Το έχει ξανακάνει, μάλιστα, και σε άλλες αριστερές δυνάμεις, άλλα και στις Αγωνιστικές Κινήσεις στην Ιατρική και στο Φυσικό Αθήνας. Τέτοια είναι η αδυναμία τους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και τη χείρα βοηθείας που έδωσαν στο σύστημα και την κυβέρνηση, τη στιγμή που τους δημιουργούσαν πραγματικό πρόβλημα οι αγροτικές κινητοποιήσεις!