Την ώρα που συνεχίζεται η επίθεση στο λαό και τους εργαζόμενους με το νέο πολυνομοσχέδιο που επιβάλλει η τρόικα και δρομολογούνται ακόμα περισσότερες απολύσεις, κατάργηση των τριετιών και συνέχιση του μεσαίωνα ανεργίας, την ώρα που ο φοιτητικός κόσμος βιώνει την πιο ξέφρενη επίθεση στις σπουδές του και τα δικαιώματά του με τις διαγραφές, που ήδη ξεκίνησαν και δρομολογούνται δεκάδες χιλιάδες ακόμα, έρχεται και η ΔΑΠ να κάνει την «καινούρια» της πρόταση για την «αναδιάρθρωση των φοιτητικών συλλόγων».
Η «νέα» πρόταση για «νέους συλλόγους πέρα από κόμματα», για «ανανέωση του φοιτητικού κινήματος», για αλλαγές στο φοιτητικό συνδικαλισμό(Γενικές Συνελεύσεις,κλπ) μακριά δήθεν από «μικροπολιτικά συμφέροντα». Πρόταση της ΔΑΠ που όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο ορισμός της παράταξης που υπηρετούσε μικροπολιτικά συμφέροντα, το βασικό στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής μέσα στις σχολές και επίσημη παράταξη της Νέας Δημοκρατίας. Είναι αυτή που μιλάει για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Είναι η παράταξη που χρόνια τώρα βάζει πλάτη για να περάσει η επίθεση του συστήματος στους φοιτητές και εδώ και δεκαετίες έχει την κύρια ευθύνη για την αποσυγκρότηση και τον αφοπλισμό του φοιτητικού κινήματος.
Μιλάει για «ενδυνάμωση των φοιτητικών συλλόγων» η παράταξη που χρόνια τώρα λασπολογεί τις Γενικές Συνελεύσεις και τα όργανα του κινήματος και απομακρύνει τους φοιτητές από τις διαδικασίες των συλλόγων τους. Η δύναμη που βάφτιζε «μειοψηφίες» τη συμπαράσταση χιλιάδων φοιτητών στον αγώνα των διοικητικών, ενώ έκανε αντισυγκεντρώσεις στα Προπύλαια 200 φοιτητών με το «ανοιχτές σχολές». Όπως «μειοψηφίες» ήταν και οι δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που έπαιρναν αγωνιστικές αποφάσεις στις συνελεύσεις-καταλήψεις του ’06-’07, όπου η ΔΑΠ δεν μπορούσε να πάρει μισή συνέλευση.
Είναι η ίδια δύναμη που δεκαετίες σέρνεται στη συνδιαλλαγή με το καθηγητικό κατεστημένο στα συνδιοικητικά όργανα, όπου διαπραγματεύεται το ξεπούλημα των φοιτητικών κατακτήσεων, σε διαδικασίες μακριά από αυτές των φοιτητικών συλλόγων, σε συνδιαλλαγή με το κράτος και τους πρυτάνεις. Δείγμα για το πως θέλει να κάνει και τους συλλόγους, όργανα εξαρτημένα από το κράτος και την εκάστοτε κυβέρνηση, κάτι που, άλλωστε, φαίνεται ξεκάθαρα και στις θέσεις της για διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών με την παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου, για κατάργηση του Ασύλου, στο πρόγραμμα «Παιδεία 2020», στις προτάσεις για το «Εθνικό Συμβούλιο Φοιτητών», ένα γραφειοκρατικό υπέρ-όργανο το οποίο θα είναι και ο επίσημος συνομιλητής του υπουργείου, καταστέλλοντας περαιτέρω τη λειτουργία των συλλόγων.
Με όλα αυτά βέβαια προσφέρει μεγάλη υπηρεσία στο σύστημα, όταν αυτό χτυπάει τους συλλόγους και την οργανωμένη πάλη των φοιτητών. Γι’ αυτό και το σύστημα βάζει τη ΔΑΠ να κάνει τη βρώμικη δουλειά, να δυσφημεί τα όργανα του φοιτητικού κινήματος και τους συλλόγους και να συμβάλει στην αποσυγκρότηση των διαδικασιών. Διότι οι σύλλογοι είναι αγωνιστική παρακαταθήκη του κινήματος και το μοναδικό όπλο στα χέρια των φοιτητών για να οργανωθούν, να παλέψουν και να εκφράσουν την οποιαδήποτε μορφή αντίστασης.
Το σύστημα όλο το προηγούμενο διάστημα πλάσαρε το ιδεολόγημα «έξω τα κόμματα», ένα ιδεολόγημα που προετοίμαζε την επίθεση στις δημοκρατικές ελευθερίες των φοιτητών. Τώρα έρχεται και η ΔΑΠ, για να αποκαλύψει την πραγματική φύση αυτού του ιδεολογήματος. Ένα ιδεολόγημα που φορτώνει όλα τα «δεινά» των πανεπιστημίων στους συλλόγους, στις συνελεύσεις και γενικά στις προοδευτικές-αριστερές δυνάμεις που παρεμβαίνουν στις σχολές. Αποκρύπτοντας τα πραγματικά προβλήματα και τους πραγματικούς υπαίτιους, το ίδιο το σύστημα και τις παρατάξεις του. Είναι ένα ιδεολόγημα βαθιά συστημικό, που στόχος του είναι η συλλογική και οργανωμένη πάλη. Παρόλα αυτά, είναι «αξιοπερίεργο» το ότι το υιοθέτησε η αριστερά και η αναρχία σε πολλές περιπτώσεις, με χαρακτηριστική περίπτωση τον ξεσηκωμό του λαού στο Σύνταγμα και στις πλατείες, όπου στο όνομα του «έξω τα κόμματα» απαγορεύτηκε να παρέμβουν οργανώσεις, συνδικάτα και συλλογικότητες, δίνοντας πάτημα σε φασιστικά μορφώματα, όπως η Χρυσή Αυγή, να χύνουν «ακομμάτιστα» και ανώνυμα το φασιστικό τους δηλητήριο σε πλατιές μάζες του λαού.
Απάντηση στην επίθεση του συστήματος και της ΔΑΠ στα όργανα του φοιτητικού κινήματος, είτε αυτή είναι ανοιχτή, είτε συγκαλυμμένη και με τον αέρα του «νέου», μπορεί να είναι μόνο η υπεράσπιση αυτών των οργάνων. Η απόκρουση των συστημικών ιδεολογημάτων για «έξω τα κόμματα» και «σχολές χωρίς παρατάξεις» είναι αναγκαία. Όπως αναγκαίο είναι να καταλάβουμε ότι η αποσυγκρότηση των συλλόγων μας απαντιέται πολιτικά και οι λόγοι για τους οποίους οι σύλλογοί μας εκφυλίζονται έχουν όνομα και δεν είναι καθόλου «μακριά από κόμματα». Είναι η ίδια η ύπαρξη των καθεστωτικών δυνάμεων στους συλλόγους και η επίθεση του συστήματος σε αυτούς. Αυτοί είναι που πρέπει να πολεμηθούν από τους φοιτητές, καθώς και η αντιλαϊκή πολιτική που υπηρετούν και εξωραΐζουν. Και η πολιτική αυτή θα πολεμηθεί με μόνο όπλο τους συλλόγους συγκροτημένους σε αγωνιστική κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου