ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗΣ 13ΧΡΟΝΗΣ ΣΤΗΝ ΞΗΡΟΚΡΗΝΗ.

Ούτε ένας χρόνος δεν πέρασε από το θάνατο – στην ουσία πολιτική δολοφονία – των δύο φοιτητών στη Λάρισα, και στις 01.11.13 έχουμε ίδιου τύπου  δολοφονία στην Ξηροκρήνη της Θεσσαλονίκης, αυτήν της 13χρονης μαθήτριας γυμνασίου.

Με μια πρώτη ματιά παρατηρεί κάποιος πως τα αίτια  του «θανάτου» είναι η αδυναμία των θυμάτων και στις δύο περιπτώσεις να προστατευτούν από το κρύο μέσα στο ίδιο τους το σπίτι λόγω οικονομικής αδυναμίας. Γι’ αυτό και τελικά μέσα στην απόγνωσή τους αναγκάζονται να ζεσταθούν χρησιμοποιώντας  μαγκάλι. Αν όμως το δούμε πιο προσεκτικά, διαπιστώνουμε πως πρόκειται ξεκάθαρα για μια ακόμη πολιτική δολοφονία από τη πλευρά αυτού του συστήματος που γεννά τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση και τον πόλεμο.
Ο δρόμος γι’ αυτούς είναι αυτός της εκμετάλλευσης, των χιλιάδων απολύσεων, της ανεργίας (30% και 65% για τους νέους), της μαύρης εργασίας, των μισθών πείνας, των πολιτικών δολοφονιών (σε αυτές προστίθενται και οι σχεδόν καθημερινές αυτοκτονίες, οι οποίες διπλασιάστηκαν την περίοδο της κρίσης), της διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και υγείας. Και για τον «εχθρό» λαό που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του, οι κρατικοί και παρακρατικοί-φασιστικοί μηχανισμοί τον τρομοκρατούν για να σκύψει το κεφάλι.

Πιο συγκεκριμένα, στην περίπτωση της δολοφονίας της 13χρονης, η «τυφλή» ελληνική δικαιοσύνη βρήκε ένοχη τη μητέρα, αποδίδοντάς της την κατηγορία της ανθρωποκτονίας εξ αμελείας. Μια γυναίκα (μετανάστρια από τη Σερβία), η οποία ήταν άνεργη για μήνες, δεν είχε ρεύμα για τρεις μήνες και όπως φάνηκε δεν μπορούσε να καλύψει βασικές ανάγκες γι’ αυτήν και την κόρη της. Και σα να μην έφταναν αυτά οι αστυνομικές αρχές την έστειλαν στο τμήμα αλλοδαπών, όπου διαπίστωσαν ότι  μένει παράνομα στην Ελλάδα και για αυτό μέσα σε ένα μήνα θα πρέπει να φύγει από τη χώρα.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα το μαύρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Κι έτσι, λοιπόν, γεννάται και το ερώτημα: τι πρέπει να κάνουμε κι εμείς από την πλευρά μας για βάλουμε μια οριστική ταφόπλακα στα βάρβαρά σχέδιά τους. Πρώτον, αναγκαία η Αντίσταση που θα βάλει φραγμό. Δεύτερον, η ανασυγκρότηση του φοιτητικό κινήματος η οργάνωση της πάλη μας για τα δικαιώματά μας. Και τρίτον, η σύνδεση με λαό και την εργατιά για τη συγκρότηση ενός  μετώπου διεκδίκησης και αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής που εξαθλιώνει, τρομοκρατεί και εξοντώνει καθημερινά τη μεγαλύτερη μάζα της κοινωνίας.