39 χρόνια τώρα το σύστημα προσπαθεί να βάλει την εξέγερση του '73 σε μουσείο και να τη μετατρέψει σε ένα πανηγύρι όπου γιορτάζουμε την αστική δημοκρατία. Μιαν αστική δημοκρατία η οποία εδραιώθηκε ως δήθεν «αίτημα» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Που ήρθε να επισφραγίσει τη νέα φάση στην οποία θα περνούσε η χώρα, και το νέο ρόλο που θα επιτελούσε στην ευρύτερη περιοχή, βάσει των επιδιώξεων Ευρωπαίων και Αμερικανών ιμπεριαλιστών.
39 χρόνια μετά, τα πραγματικά αιτήματα της εξέγερσης μένουν ανεκπλήρωτα. Οι εξεγερμένοι του Πολυτεχνείου δε ζήτησαν να γίνει η Δαμανάκη βουλευτής, δε ζήτησαν κάποια "Μεταπολίτευση", δε ζήτησαν "κοινωνικές παροχές" και "ευρωπαϊκή πορεία". Ζήτησαν ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ. Σήμερα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν είναι ασπρόμαυρη φωτογραφία από το παρελθόν. Δεν είναι στεφάνι σε γιορτή. Δεν είναι τα ψεύτικα κηρύγματα για "Αριστερή Κυβέρνηση" που θα συνδιαχειριστεί την κρίση, μέσα στην ΕΕ, μέσα στην κοινωνία της εκμετάλλευσης.
ΣΗΜΕΡΑ, Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Σήμερα
Που για ακόμη μια φορά “έσωσαν την πατρίδα από την καταστροφή”. Και όταν λένε αυτοί “πατρίδα”, εννοούν τα κέρδη των αφεντικών και τους τόκους των ιμπεριαλιστών. Την ίδια στιγμή που μιλούνε για “τελευταία μέτρα”, ήδη ετοιμάζουν το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου που έχει παράξει ο λαός. Ήδη ετοιμάζουν τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες της εργασιακής σκλαβιάς, που θα φέρουν την “ανάπτυξη” για τους καπιταλιστές, με εργαζόμενους “ανταγωνιστικούς”, που υπό την απειλή της ανεργίας είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν όλη τη μέρα για 300 ευρώ το μήνα.
Οι απεργοί εργαζόμενοι του ΑΠΘ είναι εδώ και μήνες απλήρωτοι, την ίδια στιγμή που ο εργολάβοι κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ από το πανεπιστήμιο! Και η “λύση” που τους πρότειναν, ήτανε να απολυθούν 50 εργαζόμενοι και οι υπόλοιποι να δουλεύουν με 500 ευρώ το μήνα για 2 μήνες, και μετά αβεβαιότητα. Αυτή είναι η “ανάπτυξη” και η ”έξοδος από την κρίση” που μας ετοιμάζουν.
Οι εργαζόμενοι ζητούν να πληρωθούν και ο εργολάβος τους παραπέμπει στον πρύτανη, ο πρύτανης στο υπουργείο και το υπουργείο στην Τρόικα, η οποία μάλιστα παρότι πέρασαν τα μέτρα δεν δίνει τη δόση γιατί υπάρχουν ανταγωνισμοί μεταξύ τους. Βλέπουμε πως γίνεται ξεκάθαρος ο ρόλος των ΗΠΑ – ΕΕ μέσω των μηχανισμών ΔΝΤ-ΕΚΤ, και η σχέση εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας (και του ελληνικού καπιταλισμού συνολικότερα) με αυτούς. Μιας εξάρτησης που μεταφράζεται σε απανωτά μνημόνια, πείνα, εξαθλίωση, περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, φασιστικοποίηση της κοινωνίας κλπ.
Αυτό σημαίνει πως τα αιτήματα «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ» επικαιροποιούνται και πηγαίνουν πλάι-πλάι με τα συνθήματα κατά της ΕΕ και των δυσβάσταχτων μέτρων. Σημαίνει πως ο λαός δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τα ντόπια αφεντικά, αλλά και τα ξένα. Πως πρέπει να αναπτύξει την πάλη του για να ανοίξει μια προοπτική ώστε να γίνει αυτός αφέντης στον τόπο του μέσα από τους αγώνες του και τη σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης.
Σήμερα
Που η οικογένεια μας γονατίζει από τα απανωτά μέτρα και η καθημερινότητα στις σχολές γίνεται ασφυκτική. Η σίτιση, οι μεταφορές, τα συγγράμματα, οι εστίες, απειλούνται. Για ποια δωρεάν παιδεία μιλάμε όταν πληρώνουμε όλο και περισσότερα για τις σπουδές; Την ίδια στιγμή, τα ΔΙΔΑΚΤΡΑ ή ο “φόρος πτυχίου” είναι προ των πυλών και σύντομα θα αποτελούν πραγματικότητα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, αν δεν οργανωθούμε. Η εντατικοποίηση, οι παρουσίες, τα μαζικά κοψίματα, οι διαγραφές, τα προαπαιτούμενα δημιουργούν ασφυκτικούς ρυθμούς σπουδών. Ολοένα και περισσότεροι εγκαταλείπουν τις σπουδές, και πετάγονται έξω από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Με τις επερχόμενες συγχωνεύσεις σχολών θα πεταχτούν έξω ακόμα περισσότεροι.
Και όλες αυτές οι θυσίες, για ποιό μέλλον; Για την ανεργία και την εκμετάλλευση, ή για την μετανάστευση στο εξωτερικό. Για ένα πτυχίο που δε θα εξασφαλίζει κανένα εργασιακό δικαίωμα.
Σήμερα
Που βιώνουμε τον εκφασισμό της δημόσιας ζωής, οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων διαλύονται μέρα με την μέρα. Η καταστολή και η κρατική βία είναι πλέον μόνιμη απάντηση του συστήματος. Η φασιστική απειλή είναι επιλογή και έκφραση του συστήματος. Εκφασισμός, δεν είναι μόνο η αύξηση της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ που ανοιχτά υπερασπίζεται φασιστικές ιδέες και πρακτικές, αλλά είναι και ο «ξένιος Ζευς», η απαγόρευση των διαδηλώσεων, οι αύρες το ξύλο και οι τόνοι των χημικών στις διαδηλώσεις, οι στρατιωτικές ασκήσεις καταστολής πλήθους, η στοχοποίηση και παρανομοποίηση της αριστεράς, η κατάργηση του ασύλου, εκφασισμός είναι η επέμβαση ξένων παραγόντων στα εσωτερικά της χώρας.
Γιατί το σύστημα αυτό δεν επιβάλλεται επειδή ΠΕΙΘΕΙ ότι είναι σωστό και δίκαιο, αλλά επειδή ΜΠΟΡΕΙ.
Γιατί για να περνάει η πολιτική που συνθλίβει το λαό με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις, το σύστημα θέλει να τον κρατά ανοργάνωτο και διασκορπισμένο. Θέλει να χύνει το δηλητήριο του ρατσισμού και του μίσους ώστε να μη συνειδητοποιεί ποιος είναι ο πραγματικός υπαίτιος της ανεργίας, της φτώχειας και της καταπίεσης. Και αυτό το πετυχαίνει με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του (ΜΜΕ, κυβέρνηση, «διανοούμενοι» κλπ). Ειδικότερα όμως οι φασίστες έρχονται να παίξουν το ρόλο του μαντρόσκυλου, που θα κάνει τη βρώμικη δουλειά για το σύστημα. Πλασάρονται ως αντισυστημικοί, ενώ αποτελούν την πιο μαύρη και αντιδραστική έκφρασή του.
Ενάντια σε λογικές ανάθεσης και διαχείρισης – με την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ τη ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ και την ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Η εξέγερση του πολυτεχνείου δημιούργησε ρήγμα σε ένα καθεστώς που παράπαιε και χάλασε τα σχέδια για «φιλελευθεροποίηση» της χούντας. Σχέδιο που η επίσημη αριστερά είχε δει σαν χρυσή ευκαιρία και μιλούσε για προβοκάτορες και ομαλή μετάβαση με «Εθνική Ενότητα όλων των αντιδικτατορικών δυνάμεων, μαζί και του βασιλιά». Παρόμοιο ρήγμα πρέπει να υπάρξει και σήμερα. Έτσι πρέπει να χαλάσουμε τα σχέδια που φτιάχνουν για μας. Που μας προετοιμάζουν για τον εργασιακό μεσαίωνα, τη μετανάστευση, τον πόλεμο.
Δε θεωρούμε πως η αντίσταση είναι εύκολη υπόθεση. Δε θεωρούμε καν πως έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια του αγώνα. Αντίθετα, έχουν πολλά βήματα να γίνουν αφού δεν υπάρχει καν μια υποτυπώδης οργάνωση. Πρέπει να συγκροτηθεί το κίνημα στη βάση του, κάθε σύλλογος στις γενικές του συνελεύσεις. Να γίνει υπόθεση όλων όσων θέλουν να παλέψουν, η οργάνωση, η μαζικοποίηση, η πολιτικοποίηση των συλλόγων, η δράση των συντονιστικών επιτροπών.
Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από έτοιμες λύσεις και προγράμματα κυβερνητικά. Δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος για το λαό σε αυτό το σύστημα. Γιατί αυτό το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης δεν εξανθρωπίζεται αλλά ανατρέπεται.
Και φέτος, την 17η του Νοέμβρη, να κλείσουμε τις σχολές με μαζικές αποφάσεις, και να βγούμε μαχητικά στο δρόμο. Να συμπορευθούμε με τον αγωνιζόμενο λαό, να οικοδομήσουμε το κίνημα μας. Να ετοιμαστούμε, ώστε να νικήσουμε στις νέες μάχες που θα έρθουν σύντομα. Να μη νικήσει η απογοήτευση, η παραίτηση, η αδράνεια, η μοιρολατρία.
ΓΙΑΤΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΔΕ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΦΡΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ!
* Έξω η ΕΕ, το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ, οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από “προστάτες”. Ο λαός αφέντης στον τόπο του.
* Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο. Δημόσια δωρεάν παιδεία
* Να υπερασπιστούμε το άσυλο και τις ελευθερίες. ΕΞΩ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ!
* Αλληλεγγύη στην απεργία των εργαζομένων του ΑΠΘ. Κάτω ο εργασιακός μεσαίωνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου