Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έρχεται σε μια περίοδο όπου οι πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας είναι ραγδαίες. Έχουν ξεθεμελιώσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα και από ότι φαίνεται το πηγάδι των μέτρων δεν έχει πάτο. Οι τελευταίες εξελίξεις, με σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης να συμφωνεί στην δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα υπογράψει την νέα δανειακή σύμβαση για την παραπέρα υποδούλωση του λαού, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ορέξεις των ξένων αφεντικών τους, δείχνουν το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Αποτελεί την πλέον ωμή και απροκάλυπτη πολιτική παρέμβαση με “πραξικοπηματικά” χαρακτηριστικά σε μια χώρα. Και αυτό τους κάνει πραγματικά επικίνδυνους. Μας οδηγούν σε ένα νέο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα όπου κάθε έννοια κεκτημένου δικαιώματος θα είναι παρελθόν.
Η αστική τάξη της χώρας μας, όπως τότε έτσι και τώρα είναι πλήρως εξαρτημένη και υποτελής στους ευρωπαίους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές και με βάση αυτό το χαρακτηριστικό της προχωράνε οι εξελίξεις στην χώρα. Έχει παραδώσει την χώρα και τον λαό στα νύχια των μεγαλύτερων δολοφόνων και τοκογλύφων, της ΕΕ και του ΔΝΤ ξεπουλώντας τους όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Στόχος τους είναι το αλυσόδεμα των εργαζόμενων και της εργατικής τάξης, η ερήμωση της χώρας προκειμένου να μετακυλήσουν την κρίση τους στις πλάτες μας. Μετατρέπουν την χώρα σε νεοαποικία και μας προετοιμάζουν για να γίνουμε σκλάβοι στις νέες ειδικές οικονομικές ζώνες των ιμπεριαλιστών, καταδικάζοντάς μας στην φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Και στον ολοένα αυξανόμενο ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα βγει κερδισμένος ή λιγότερο χαμένος από την κρίση πέφτουν σαν όρνεα για να κατασπαράξουν το μεγαλύτερο κομμάτι από το κουφάρι της Ελλάδας. Ενώ γίνονται αυτά έχει υπογραφεί ήδη «Μνημόνιο» για την επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην χώρα. Του πιο μισητού στρατιωτικού ιμπεριαλιστικού οργανισμού που έχει καταστρέψει χώρες και χώρες με τις επεμβάσεις τους για να αρπάξουν τον πλούτο και τις ενεργειακές τους πηγές (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη). Το ενδεχόμενο ενός τέτοιου πολέμου δεν είναι διόλου απίθανο αφού οι εξελίξεις στην ΝΑ μεσόγειο, με τον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστών για την ΑΟΖ της Κύπρου και τα κοιτάσματα αερίου/πετρελαίου, μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν τον λαό μας σε μια επικίνδυνη πολεμική σύρραξη.
Η αστική τάξη της χώρας μας, όπως τότε έτσι και τώρα είναι πλήρως εξαρτημένη και υποτελής στους ευρωπαίους και αμερικάνους ιμπεριαλιστές και με βάση αυτό το χαρακτηριστικό της προχωράνε οι εξελίξεις στην χώρα. Έχει παραδώσει την χώρα και τον λαό στα νύχια των μεγαλύτερων δολοφόνων και τοκογλύφων, της ΕΕ και του ΔΝΤ ξεπουλώντας τους όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές. Στόχος τους είναι το αλυσόδεμα των εργαζόμενων και της εργατικής τάξης, η ερήμωση της χώρας προκειμένου να μετακυλήσουν την κρίση τους στις πλάτες μας. Μετατρέπουν την χώρα σε νεοαποικία και μας προετοιμάζουν για να γίνουμε σκλάβοι στις νέες ειδικές οικονομικές ζώνες των ιμπεριαλιστών, καταδικάζοντάς μας στην φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. Και στον ολοένα αυξανόμενο ανταγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα βγει κερδισμένος ή λιγότερο χαμένος από την κρίση πέφτουν σαν όρνεα για να κατασπαράξουν το μεγαλύτερο κομμάτι από το κουφάρι της Ελλάδας. Ενώ γίνονται αυτά έχει υπογραφεί ήδη «Μνημόνιο» για την επέκταση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην χώρα. Του πιο μισητού στρατιωτικού ιμπεριαλιστικού οργανισμού που έχει καταστρέψει χώρες και χώρες με τις επεμβάσεις τους για να αρπάξουν τον πλούτο και τις ενεργειακές τους πηγές (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη). Το ενδεχόμενο ενός τέτοιου πολέμου δεν είναι διόλου απίθανο αφού οι εξελίξεις στην ΝΑ μεσόγειο, με τον ανταγωνισμό των ιμπεριαλιστών για την ΑΟΖ της Κύπρου και τα κοιτάσματα αερίου/πετρελαίου, μπορούν κάλλιστα να οδηγήσουν τον λαό μας σε μια επικίνδυνη πολεμική σύρραξη.
Είναι φανερό ότι η αστική μας τάξη και το πολιτικό της προσωπικό δείχνοντας ξεκάθαρα το πραγματικό της πρόσωπο, έχει χάσει πλέον κάθε δυνατότητα για να πείσει πολιτικά. Για αυτό οχυρώνεται ακόμα περισσότερο απέναντι στον «εχθρό-λαό» με την καταστολή και την αντιδραστικοποίηση του πολιτικού σκηνικού. Οι απεργίες που κηρύσσονται παράνομες, το χτύπημα όλων των διαδηλώσεων από τα ΜΑΤ, με αποκορύφωμα την τελευταία 48ωρη απεργία, οι διώξεις αγωνιστών, ενώ αυξάνεται η δράση παρακρατικών και φασιστικών στοιχείων, η κατάργηση του Ασύλου στα πανεπιστήμια, το χτύπημα των μαθητικών καταλήψεων δείχνουν ξεκάθαρα την διάθεση του συστήματος να καθυποτάξει κάθε φωνή αντίστασης, κάθε συλλογικής διεκδίκησης. Ενώ δεν αποκλείεται και η πιθανότητα για συνταγματική εκτροπή με την αναστολή άρθρων του συντάγματος. Όλα αυτά βέβαια με το πρόσχημα της «ασφάλειας» της «περιφρούρησης της Δημοκρατίας» για το «καλό του λαού και του τόπου».
Σε αυτό το φόντο της επίθεσης ήρθε να «κουμπώσει» ο νέος νόμος πλαίσιο σε πλήρη ευθυγράμμιση με το “νέο σχολείο” που διαλύει την στοιχειώδη εκπαίδευση. Να δημιουργήσει δηλαδή το πανεπιστήμιο του χρειάζεται το κεφάλαιο στις συνθήκες της σημερινής κρίσης. Το πανεπιστήμιο του Μνημονίου. Που διαλύει και τα τελευταία ψήγματα δημόσιας δωρεάν παιδείας και παροχών (σίτισης, στέγασης, πάσο, βιβλία) Που θα ορθώσει τεράστιους ταξικούς φραγμούς στην νεολαία και θα κάνει την τριτοβάθμια εκπαίδευση από δικαίωμα σε προνόμιο για λίγους. Που θα αντιστοιχήσει πλήρως το πανεπιστήμιο με τις νέες εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα που έχουν δημιουργήσει, καταργώντας τα πτυχία.
Όλα αυτά δείχνουν ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου παρόλα τα παλλαϊκά χαρακτηριστικά που πήρε δεν δικαιώθηκε, δεν νίκησε. Γιατί ο λαός τότε, δεν πάλευε απλά για την ανατροπή της χούντας. Είχε θέσει ξεκάθαρα το ζήτημα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, της λαϊκής εξουσίας με βασικά συνθήματα τα «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» και «Έξω οι ΗΠΑ, Έξω το ΝΑΤΟ». Είχε οδηγό το όραμα για μια λεύτερη, ανεξάρτητη και λαοκρατούμενη Ελλάδα. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζει ακόμα να αποτελεί φωτεινό σηματοδότη, αιμοδότη των αγώνων, πηγή έμπνευσης και ελπίδας για τον λαό μας αλλά και για κάθε λαό που μάχεται ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Κόντρα μάλιστα στις επίμονες και εξαντλητικές προσπάθειες του συστήματος και των δυνάμεων του να παραχαράξουν, να διαστρεβλώσουν, να αλλοιώσουν και εν τέλει να ενσωματώσουν το μήνυμα της Εξέγερσης.
Ο λαός μας τιμά και περιφρουρεί με τον καλύτερο τρόπο τα συνθήματα και το μήνυμα της εξέγερσης όλα αυτά τα χρόνια βγαίνοντας και διαδηλώνοντας κατά εκατοντάδες χιλιάδες ενάντια στην πολιτική του συστήματος ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ιδιαίτερα τα δυο τελευταία χρόνια με την ένταση της επίθεσης ο λαός μας έχει δώσει μεγαλειώδεις μάχες ενάντια στις επιδιώξεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού με αποκορύφωμα την πρόσφατη 48ωρη απεργία και τις αυθόρμητες κινητοποιήσεις του λαού την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου που τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την επέτειο. Το λαϊκό κίνημα όμως έχει ακόμα δρόμο να διανύσει και θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα στις προσπάθειες του για να ανασυγκροτηθεί. Βασικός παράγοντας, η αριστερά που όπως και τότε έτσι και σήμερα είναι ανάξια των περιστάσεων και δεν παλεύει για τα πραγματικά ζητήματα που απαιτεί η ταξική πάλη στο σήμερα. Δεν αναγνωρίζει τον ρόλο του ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης της χώρας, αναπαράγοντας τις λογικές των “ολοκληρώσεων” και της “παγκοσμιοποίησης” και αφήνουν τον λαό ιδεολογικά άοπλο, ενώ παράλληλα βάζουν σαν κύρια ζητήματα την διαχείριση του χρέους και της αστικής εξουσίας αναπαράγοντας τις αυταπάτες για το αν ο καπιταλισμός μπορεί να μεταρρυθμιστεί ή να γίνει πιο ανθρώπινος.
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι το μέλλον και η προοπτική για τη νεολαία και το λαό περνάει μέσα από τη σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό και την πολιτική της εξάρτησης, μέσα από τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Είναι απόλυτη ανάγκη να συγκροτηθεί λαϊκό κίνημα σε αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση για την ανατροπή της επίθεσης, για να σπάσουμε τα δεσμά της εξάρτησης. Το φοιτητικό κίνημα έχει χρέος να συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση. Δεν μπορεί να κρύβεται η ανάγκη για αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση στο σήμερα, όπως μας δίδαξε η εξέγερση του ’73. Δεν γίνεται το αίσθημα του λαού μας για ανεξαρτησία να διοχετεύεται, και να καπηλεύεται από εθνικιστές και ψευτοπατριώτες.
Ενόψει 17 Νοέμβρη πρέπει το φοιτητικό κίνημα να πάρει αποφάσεις αγώνα σε όλες τις σχολές. Να βγούμε στους δρόμους για να τιμήσουμε την εξέγερση, αλλά και για να δημιουργήσουμε ένα μαχητικό κίνημα αντίστασης. Για την ανατροπή του Πανεπιστήμιου του Μνημονίου και συνολικότερα της αντιλαϊκής λαίλαπας. Για να φύγουν οι ιμπεριαλιστές των ΔΝΤ-ΕΕ και να ξηλώσουμε τις ΝΑΤΟικές βάσεις από την χώρα μας. Για να μείνει ζωντανό το μήνυμα της εξέγερσης του ’73 και της πάλης για εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση.
Εμπρός στο δρόμο των δικών μας Εξέγερσεων!
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΕΙ-ΤΕΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου