Με άγνωστη πάντα τη μεταβλητή των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων οι οποίες θα μπορούσαν –για μία ακόμη φορά– να εκτρέψουν τους σχεδιασμούς της, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης είναι αποφασισμένη να καταθέσει προς ψήφιση στη βουλή, εντός του Μαρτίου, τον νέο νόμο-πλαίσιο για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Έναν νόμο-λαιμητόμο για τον δημόσιο και (όσο έχει απομείνει) δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, για τα φοιτητικά και σπουδαστικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Στα γεγονότα της Νομικής και το «αβάντζο» που πήρε η κυβέρνηση και σύσσωμος ο αστικός κόσμος απέναντι στο άσυλο, στην πρόσφατη –κατά παραγγελία του υπουργείου Παιδείας– έρευνα της MRB, για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που προσπαθεί να δημιουργήσει «θετικό κλίμα» απέναντι στον αντιδραστικό οδοστρωτήρα που προωθείται, ήρθε να προστεθεί η παρουσία και η ομιλία της Διαμαντοπούλου στην 66η Σύνοδο των Πρυτάνεων στο Ναύπλιο. Όπου εξελίχθηκε μια εμφανής προσπάθεια σύγκλισης και συμβιβασμού με τα ανώτατα στρώματα του πανεπιστημιακού μηχανισμού αλλά και ασκήθηκε πίεση από πλευράς υπουργείου όσον αφορά τη στάση που θα κρατήσουν στο κρίσιμο ζήτημα του νόμου-πλαισίου και παρά τις διαφωνίες τους.
Στα γεγονότα της Νομικής και το «αβάντζο» που πήρε η κυβέρνηση και σύσσωμος ο αστικός κόσμος απέναντι στο άσυλο, στην πρόσφατη –κατά παραγγελία του υπουργείου Παιδείας– έρευνα της MRB, για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που προσπαθεί να δημιουργήσει «θετικό κλίμα» απέναντι στον αντιδραστικό οδοστρωτήρα που προωθείται, ήρθε να προστεθεί η παρουσία και η ομιλία της Διαμαντοπούλου στην 66η Σύνοδο των Πρυτάνεων στο Ναύπλιο. Όπου εξελίχθηκε μια εμφανής προσπάθεια σύγκλισης και συμβιβασμού με τα ανώτατα στρώματα του πανεπιστημιακού μηχανισμού αλλά και ασκήθηκε πίεση από πλευράς υπουργείου όσον αφορά τη στάση που θα κρατήσουν στο κρίσιμο ζήτημα του νόμου-πλαισίου και παρά τις διαφωνίες τους.
Συμφωνίες και διαφωνίες
Στη σύνοδο η υπουργός απέφυγε να αναφερθεί στα σημεία διαφωνίας του πανεπιστημιακού μηχανισμού (εκλογή πρύτανη, συμβούλιο διοίκησης). Απολογήθηκε «για τις πολιτικές αστοχίες του υπουργείου» προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις απέναντι στις αιτιάσεις των πρυτάνεων για την «απαξιωτική συμπεριφορά και την προσπάθεια κατασυκοφάντησης των πανεπιστημίων και των πρυτανικών αρχών» από πλευράς υπουργείου (αναφορές του υφυπουργού, Πανάρετου, περί διαφθοράς στα ιδρύματα, περί οικογενειοκρατίας και πελατειακών σχέσεων). Προσπάθησε να αναδείξει τα σημεία συμφωνίας υπουργείου και πρυτάνεων, καταλήγοντας πως το σχέδιο νόμου θα κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή εντός του Μαρτίου.
Και πραγματικά εάν κάποιος διαβάσει την απόφαση της προηγούμενης Συνόδου των Πρυτάνεων στο Λαύριο και αντιπαραθέσει σε αυτήν τα δώδεκα σημεία της Διαμαντοπούλου, θα διαπιστώσει πως παρά τις υπαρκτές και όχι προσχηματικές διαφωνίες τους που αφορούν τον ρόλο και τη θέση τους στο πανεπιστήμιο του Μνημονίου που προωθείται, υπάρχει μια ισχυρή σύγκλιση των δύο πλευρών σε κομβικά σημεία της επιχειρούμενης αντιδραστικής ανατροπής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Συμφωνούν στην προώθηση της αξιολόγησης –εσωτερικής και εξωτερικής– στα ιδρύματα. Κάτι που θα δέσει χειροπόδαρα τα ΑΕΙ-ΤΕΙ εξαρτώντας ένα σημαντικό μέρος της χρηματοδότησής τους από τη συμβολή ή όχι του κάθε ιδρύματος στην προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών και μάλιστα σε μια περίοδο που οι περικοπές στα ιδρύματα αγγίζουν το 35% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Βέβαια οι πρυτάνεις παζαρεύουν από τη μεριά τους το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης, ειδικά όταν σε ορισμένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ τίθεται ζήτημα επιβίωσης ή μη του ίδιου του ιδρύματος, άρα και της ίδιας τους της θέσης. Συμφωνούν ακόμη και με τον δραστικό περιορισμό-κλείσιμο ολόκληρων τμημάτων και σχολών που έχει ήδη εξαγγελθεί, αρκεί να διασφαλίσουν μια καρέκλα για την επόμενη μέρα.
Συμφωνούν στη λειτουργία της ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης της χώρας μας σαν συμπληρωματικό γρανάζι των επιδιώξεων των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών εκπαιδευτικών πολιτικών. Τη χρησιμοποίησή της μέσω του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης εκπαίδευσης στον ερευνητικό και τεχνολογικό ανταγωνισμό των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Συμφωνούν στην προώθηση της αξιολόγησης –εσωτερικής και εξωτερικής– στα ιδρύματα. Κάτι που θα δέσει χειροπόδαρα τα ΑΕΙ-ΤΕΙ εξαρτώντας ένα σημαντικό μέρος της χρηματοδότησής τους από τη συμβολή ή όχι του κάθε ιδρύματος στην προώθηση των αντιδραστικών αλλαγών και μάλιστα σε μια περίοδο που οι περικοπές στα ιδρύματα αγγίζουν το 35% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Βέβαια οι πρυτάνεις παζαρεύουν από τη μεριά τους το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης, ειδικά όταν σε ορισμένα ΑΕΙ ή ΤΕΙ τίθεται ζήτημα επιβίωσης ή μη του ίδιου του ιδρύματος, άρα και της ίδιας τους της θέσης. Συμφωνούν ακόμη και με τον δραστικό περιορισμό-κλείσιμο ολόκληρων τμημάτων και σχολών που έχει ήδη εξαγγελθεί, αρκεί να διασφαλίσουν μια καρέκλα για την επόμενη μέρα.
Συμφωνούν στη λειτουργία της ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης της χώρας μας σαν συμπληρωματικό γρανάζι των επιδιώξεων των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών εκπαιδευτικών πολιτικών. Τη χρησιμοποίησή της μέσω του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης εκπαίδευσης στον ερευνητικό και τεχνολογικό ανταγωνισμό των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Συμφωνούν στην κατάργηση-διάλυση των ενιαίων σπουδών και στην αντικατάστασή τους με κατακερματισμένα «ατομικά προγράμματα σπουδών» που θα οδηγούν σε πιστοποιήσεις μιας χρήσης, σε μονοετή, διετή κ.λπ. πιστοποιητικά παρακολούθησης μαθημάτων. Συμφωνούν στην κατάργηση-διάλυση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων που αντιστοιχούν σε αυτά και στην αντικατάστασή τους από ένα διαρκές (διά βίου) κυνήγι πιστωτικών μονάδων (ECTS) και «πιστοποίησης προσόντων» που θα εμπεδώνει στη φοιτητική νεολαία τη διά βίου ανακύκλωσή της μεταξύ ανεργίας, υποαπασχόλησης με όρους μεσαίωνα, επανακατάρτισης επί πληρωμή κ.ο.κ.
Συμφωνούν με το ξεθεμελίωμα των δωρεάν παροχών που θα επιβάλει η «κάρτα διδάκτρων» (κουπόνι φοιτητή) παρά τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυσαν στη σύνοδο για την έλλειψη πιστώσεων για σίτιση. Όπως συμφωνούν και στην κλιμάκωση της ήδη ξέφρενης εντατικοποίησης και των περιορισμών στις σπουδές (προαπαιτούμενα, πρόοδοι, απουσίες, διαγραφές) που άλλωστε ο πανεπιστημιακός μηχανισμός έχει αποδειχθεί «βασιλικότερος του βασιλέως».
Συμφωνούν με το ξεθεμελίωμα των δωρεάν παροχών που θα επιβάλει η «κάρτα διδάκτρων» (κουπόνι φοιτητή) παρά τα κροκοδείλια δάκρυα που έχυσαν στη σύνοδο για την έλλειψη πιστώσεων για σίτιση. Όπως συμφωνούν και στην κλιμάκωση της ήδη ξέφρενης εντατικοποίησης και των περιορισμών στις σπουδές (προαπαιτούμενα, πρόοδοι, απουσίες, διαγραφές) που άλλωστε ο πανεπιστημιακός μηχανισμός έχει αποδειχθεί «βασιλικότερος του βασιλέως».
Συμφωνούν στη δραστική περικοπή των εισακτέων και στο προπαρασκευαστικό έτος που θα αποτελέσει ένα ισχυρό φραγμό για χιλιάδες εισακτέους στα ΑΕΙ-ΤΕΙ. Οι διαφωνίες ή και οι προβληματισμοί αρκετών πρυτάνεων όσον αφορά τη μετατροπή της «Σχολής» σε Βασική Ακαδημαϊκή Μονάδα έναντι του «Τμήματος» που ίσχυε μέχρι τώρα, έχει να κάνει με τους διαμορφωμένους συσχετισμούς δύναμης μέσα στα τμήματα, και με τους φόβους ότι θα χαθεί ένα πεδίο ελέγχου και άσκησης εξουσίας και όχι με το γεγονός πως αυτή η αλλαγή ολοκληρώνει την αποδιάρθρωση-διάλυση των ενιαίων προγραμμάτων σπουδών, πτυχίων και δένει με την προώθηση των «ατομικών εκπαιδευτικών διαδρομών», των πιστωτικών μονάδων και της διά βίου περιπλάνησης.
Συμφωνούν σε όλον τον αντιδραστικό περιορισμό του ασύλου, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τον νόμο-πλαίσιο της Γιαννάκου, που ποινικοποιεί την ελεύθερη σκέψη και δράση των φοιτητών και του λαού μέσα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και το μεταλλάσσει σε ένα είδος «οχυρού» για την απρόσκοπτη λειτουργία του πανεπιστημιακού μηχανισμού. Όπως συμφωνούν «να τελειώνουμε» με τις συνελεύσεις και τη ελεύθερη δράση των φοιτητικών συλλόγων που βαφτίζονται «μειοψηφίες».
Όσον αφορά τα σημεία της διαφωνίας, είναι φανερό πως αυτά δεν αφορούν τα φοιτητικά και σπουδαστικά δικαιώματα, ούτε την επιχειρούμενη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά με τον ρόλο και τη θέση τους μέσα στο πανεπιστήμιο. Δεν διαφωνούν στην ανάγκη αλλαγής της υπάρχουσας δομής ώστε αυτή να αντιστοιχηθεί στις «απαιτήσεις των καιρών» της γρήγορης δηλαδή και απρόσκοπτης προώθησης των αντιδραστικών αλλαγών και της συμπληρωματικότητας της εκπαίδευσης ως προς τους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλιστικούς εκπαιδευτικούς σχεδιασμούς. Απέναντι όμως στο υπουργείο που θέτει την εκλογή πρύτανη αλλά και τη δημιουργία Συμβουλίου Διοίκησης με τέτοιον τρόπο που υποβαθμίζει τη θέση και τον ρόλο τους επιζητούν έναν συμβιβασμό που θα τους δίνει έναν σημαντικό ρόλο στη νέα κατάσταση.
Συμφωνούν σε όλον τον αντιδραστικό περιορισμό του ασύλου, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τον νόμο-πλαίσιο της Γιαννάκου, που ποινικοποιεί την ελεύθερη σκέψη και δράση των φοιτητών και του λαού μέσα στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και το μεταλλάσσει σε ένα είδος «οχυρού» για την απρόσκοπτη λειτουργία του πανεπιστημιακού μηχανισμού. Όπως συμφωνούν «να τελειώνουμε» με τις συνελεύσεις και τη ελεύθερη δράση των φοιτητικών συλλόγων που βαφτίζονται «μειοψηφίες».
Όσον αφορά τα σημεία της διαφωνίας, είναι φανερό πως αυτά δεν αφορούν τα φοιτητικά και σπουδαστικά δικαιώματα, ούτε την επιχειρούμενη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά με τον ρόλο και τη θέση τους μέσα στο πανεπιστήμιο. Δεν διαφωνούν στην ανάγκη αλλαγής της υπάρχουσας δομής ώστε αυτή να αντιστοιχηθεί στις «απαιτήσεις των καιρών» της γρήγορης δηλαδή και απρόσκοπτης προώθησης των αντιδραστικών αλλαγών και της συμπληρωματικότητας της εκπαίδευσης ως προς τους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλιστικούς εκπαιδευτικούς σχεδιασμούς. Απέναντι όμως στο υπουργείο που θέτει την εκλογή πρύτανη αλλά και τη δημιουργία Συμβουλίου Διοίκησης με τέτοιον τρόπο που υποβαθμίζει τη θέση και τον ρόλο τους επιζητούν έναν συμβιβασμό που θα τους δίνει έναν σημαντικό ρόλο στη νέα κατάσταση.
Ο λόγος στους φοιτητές και σπουδαστές
Ο κύβος ερρίφθη, λοιπόν. Τώρα ο λόγος και η δράση ανήκουν στη φοιτητική και σπουδαστική πλειοψηφία! Που πρέπει να προσπεράσει τις παγίδες που στήνονται από πλευράς κυβέρνησης. Γιατί φαίνεται πως είναι μέσα στις προθέσεις του υπουργείου ο νόμος-πλαίσιο να αναφέρεται γενικόλογα σε όλο το πλέγμα των αντιδραστικών αλλαγών και να μη δίνει «χειροπιαστές» αιχμές, αλλά και στο ότι προβλέπει μεταβατική περίοδο για την πλήρη εφαρμογή του, που φτάνει ως το 2013. Που πρέπει να μη γίνει ουρά στα παζαρέματα πανεπιστημιακών-υπουργείου, αλλά να αναπτύξει κοινή δράση με όλα τα ζωντανά τμήματα της εκπαίδευσης, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, αλλά και με τον εργαζόμενο λαό που παλεύει να αντισταθεί μέσα σε δύσκολες συνθήκες και συσχετισμούς. Που πρέπει να αναμετρηθεί με την αντιδραστική συμπαιγνία των ΠΑΣΠ-ΔΑΠ που παίζουν ήδη τον ρόλο του «λαγού» των προωθούμενων ανατροπών. Που πρέπει να προσπεράσει την ανοιχτή σχεδόν κάλυψη των αντιδραστικών αλλαγών από την ΠΚΣ, που έχει αποσυρθεί από το πεδίο της πάλης και κοντράρει οποιοδήποτε αγωνιστικό σκίρτημα στο όνομα… της αντιπαράθεσης στον εκφυλισμό του φοιτητικού κινήματος. Που πρέπει να μη δειλιάσει μπροστά στα επιπρόσθετα προβλήματα ανάπτυξης κινήματος που δημιουργεί η εντυπωσιακή πολύμηνη αδράνεια της ΕΑΑΚ. Που πρέπει να αναμετρηθεί με τις δικές της αδυναμίες, την απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών, τους φόβους και τα ερωτήματα για τις δυνατότητες της μαζικής πάλης. Και να βρεθεί ξανά μαζικά στα αμφιθέατρα, να συζητήσει, να αποφασίσει, να δράσει. Να γίνει φραγμός στα αντιδραστικά σχέδια. Για να μην περάσει ο νόμος του μνημονίου! Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου