Σφαγή στην στροφή του διαβόλου

Επανέλαβε και υπερέβαλε για μια ακόμη φορά το αιματοβαμμένο ιστορικό του ο Αλαν Γκαρσία , πρόεδρος του Περού και επικεφαλής του APRA, που τυχαίνει να είναι και κόμμα –μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Έστειλε τον στρατό και την αστυνομία στα βόρεια της χώρας για να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις των ιθαγενών της περιοχής με αποτέλεσμα την σφαγή δεκάδων ινδιάνων, μαζικές συλλήψεις και τραυματισμούς και την επιβολή στρατιωτικού νόμου στην περιφέρεια.

Οι φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του κόσμου από την αστυνομική επίθεση στον αυτοκινητόδρομο έξω από την Bagua Grande, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία πως οι διαδηλωτές κτυπήθηκαν στο ψαχνό από πυροβόλα όπλα υπερασπιζόμενοι ένα οδόφραγμα που είχαν στήσει για να διαμαρτυρηθούν για τα κυβερνητικά σχέδια. Η επίθεση έγινε στον αυτοκινητόδρομο Μπελαούντε Τερι ( άλλος Πρόεδρος -χασάπης αυτός) στο σημείο που είναι γνωστό σαν η Στροφή του Διαβόλου.

Η κυβέρνηση Γκαρσία σε συνεργασία με τις ξένες πολυεθνικές και στα πλαίσια της ΝΑΦΤΑ , που από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα έσπευσε να υπογράψει, επιδιώκουν την λεηλασία τεράστιων εκτάσεων από την ζούγκλα του Αμαζόνιου και των πλούσιου υπεδάφους , αγνοώντας τις ανάγκες επιβίωσης των ιθαγενών της περιοχής. Στην συγκεκριμένη περίπτωση με ένα επενδυτικό πρόγραμμα της πετρελαϊκής Πέτρο-Περού που σχεδιάζει να καταστρέψει μια τεράστια έκταση δάσους και καλλιεργήσιμων εκτάσεων

Η πανεθνική κατακραυγή που ξεσήκωσε η σφαγή της προηγούμενης εβδομάδας σε συνδυασμό και με καταγγελίες από το εξωτερικό φαίνεται πως ανάγκασαν, την κυβέρνηση να κάνει προσωρινά πίσω, αναστέλλοντας με απόφαση του κοινοβουλίου στην Λίμα την εφαρμογή των νόμων για την αξιοποίηση των δασικών εκτάσεων, όπως μετέδιδαν τα διεθνή ΜΜΕ, την Πέμπτη το απόγευμα. Για την ίδια ημέρα είχε κηρυχθεί γενική πανεθνική απεργία με την συμμετοχή των συνδικάτων και της νεολαίας, ενώ το καθεστώς άρχισε να επαναλαμβάνει όλο και πιο συχνά πως η κρίση είναι εισαγόμενη από γειτονικές χώρες εννοώντας κυρίως την Βενεζουέλα και την Βολιβία. Μια ερμηνεία της απελπισίας μπροστά σε ένα ογκούμενο κύμα λαϊκής αγανάκτησης όχι μόνο για την σφαγή των ιθαγενών στον βορρά αλλά και για τις σκληρές αντικοινωνικές πολιτικές.