Να μην επιτρέψουμε τη διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης!

Με το άνοιγμα των σχολών, κάθε φοιτητής ένιωσε στην καθημερινότητα του τις σκληρές συνέπειες των αντιλαϊκών πολιτικών που ακολουθούνται στη χώρα μας, που επισφραγίστηκαν και εντάθηκαν με τη ψήφιση του 3ου μνημονίου, αυτή τη φορά από την πάλαι ποτέ «αντιμνημονιακή» συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είδε και βλέπει, δηλαδή, το εισόδημα των γονιών του να πετσοκόβεται, τη φορολογία να αυξάνεται εξωφρενικά, τα δικαιώματα για δουλειά, ασφάλιση και σύνταξη να καταστρατηγούνται.

Μέσα σ’ αυτή την ανελέητη επίθεση που δέχεται ο λαός, το δικαίωμα της νεολαίας στις σπουδές δεν θα μπορούσε να μείνει ανέπαφο. Αντίθετα, εδώ και δεκαετίες υπάρχει ξεκάθαρη στόχευση από πλευράς του συστήματος για χτύπημα της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Μία στόχευση που θέλει να κάνει το πανεπιστήμιο ένα χώρο για λίγους  και εκλεκτούς.

Στο πλαίσιο αυτό, οι φοιτητές έχουν ήδη έρθει αντιμέτωποι με την κατάργηση των κεκτημένων δικαιωμάτων τους για δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και κατ’ επέκταση με τη δυσκολία συνέχισης των σπουδών τους.

Για τη δωρεάν σίτιση: Τρανταχτό παράδειγμα των προθέσεων του συστήματος αποτελεί το κλείσιμο του εστιατορίου των εστιών Αθήνας. Αλλιώς, και σε πιο ευρεία κλίμακα, είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει στις περισσότερες σχολές, δηλαδή η επιβολή οικονομικών κριτηρίων για την παραχώρηση κάρτας σίτισης. Έτσι, δωρεάν σίτιση θα παρέχεται μόνο στους φοιτητές που πληρούν τα κριτήρια –λες και η πλειοψηφία των φοιτητών δεν αδυνατεί να τα βγάλει πέρα- αφού πρώτα θα πρέπει να έχουν μαζέψει πλήθος δικαιολογητικών, περιμένοντας σε ατελείωτες ουρές αιτούντων. Δρομολογείται, με άλλα λόγια, η ολοκληρωτική συρρίκνωσή της.

Για τη δωρεάν στέγαση: Το δικαίωμα στη δωρεάν στέγαση έχει δεχτεί βαρύ πλήγμα, αφού σε πολλές σχολές, οι εστίες είτε δεν υπάρχουν είτε έχουν κλείσει είτε δέχονται ελάχιστους φοιτητές. Έτσι, όμως, χιλιάδες φοιτητές που έχουν περάσει σε πόλη εκτός της μόνιμης κατοικίας τους και δε μπορούν να αναλάβουν το κόστος διαμονής σε αυτή, δυσκολεύονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματα ή και εγκαταλείπουν τις  σπουδές τους. Ακόμα όμως και σ’ αυτούς που έχουν μια θέση στις εστίες, επιβάλλονται βάρβαροι εσωτερικοί κανόνες λειτουργίας (νοίκια, περιορισμένος χρόνος διαμονής, επανεγγραφή κάθε χρόνο με προϋπόθεση την επιτυχία σε συγκεκριμένο αριθμό μαθημάτων).

Για τα δωρεάν συγγράμματα: Όλο και πιο έντονα τίθεται υπό αμφισβήτηση το δωρεάν βιβλίο, καθώς αρκετά συγγράμματα, απαραίτητα για την εξέταση των μαθημάτων, ή και σημειώσεις πρέπει να πληρωθούν από τους φοιτητές, φυσικά από τη τσέπη τους. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του αναπληρωτή πρύτανη του ΑΠΘ αλλά και του δήμαρχου Θεσσαλονίκης για πιθανή επιβολή διδάκτρων στο προπτυχιακό επίπεδο. Σε μεταπτυχιακό επίπεδο, από την άλλη, τα δίδακτρα πολλές φορές είναι παγιωμένα, αν δεν παγιώνονται τώρα (βλ. Νομικό- μεταπτυχιακό Διεθνούς Δικαίου), ανοίγοντας τον δρόμο για ανάλογη εξέλιξη και στο προπτυχιακό.

Αν τα παραπάνω είναι κομμάτι του μισητού ν. πλαίσιο Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου, ξεκάθαρη είναι και η ρύθμιση του Μνημονίου 3 για την εκπαίδευση: διαμορφώνεται νέος νόμος βασισμένος στην αντιδραστική εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, ο οποίος πρέπει να είναι έτοιμος την άνοιξη του 2016! Παράλληλα, να θυμίσουμε τη δήλωση του Υπουργού Παιδείας για το «νέο χάρτη» στα Πανεπιστήμια, που στην ουσία «άνοιξε τα χαρτιά» του για το νέο σχέδιο Αθηνά. Πρόκειται φυσικά για το σχέδιο που, από το 2013, έκλεισε- συγχώνευσε πολλές σχολές πανελλαδικά αφήνοντας στον αέρα τόσο σπουδαστές όσο και πτυχιούχους.

Συν όλων των άλλων, προβλέπεται η αύξηση των εισιτηρίων των ΜΜΜ!

Σε κάθε περίπτωση, το επίδικο είναι το εξής: η κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, η όξυνση των ταξικών φραγμών και της εντατικοποίησης, το πέταγμα των λαϊκών και φτωχών στρωμάτων εκτός εκπαίδευσης, με την καλλιέργεια της πεποίθησης μάλιστα ότι αυτή η πορεία των πραγμάτων είναι φυσιολογική και αναπότρεπτη. Θέλουν να αποδεχτούμε, με σκυμμένο το κεφάλι, τη δημιουργία ενός πλατιού κομματιού νεολαίας χωρίς πτυχίο, εργασιακά δικαιώματα, με μοναδικό μέλλον την ανεργία ή την ελαστική εργασία, υποταγμένου στις ορέξεις του εργοδότη!

Απέναντι σε αυτό το μέλλον στο οποίο θέλουν να πειθαρχήσουμε, εμείς τους απαντάμε ότι το δικό μας μέλλον θα το ορίσουν οι αγώνες μας. Θα το ορίσει η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας μέσα από τα συλλογικά μας όργανα, τις Γενικές μας Συνελεύσεις, μακριά από λογικές συνδιαλλαγής με τους πρυτάνεις και το καθηγητικό κατεστημένο που εφαρμόζουν τις αντιφοιτητικές ρυθμίσεις μέσα στις σχολές μας. Με αίτημά τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους, να δυναμώσουμε το δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης.