Φέργκιουσον: Όσο σπέρνουν φτώχεια και βαρβαρότητα, θα θερίζουν την οργή των εξεγέρσεων!

Ασυγκράτητο είναι το ποτάμι της οργής που έχει ξεχυθεί στους δρόμους του Φέργκιουσον, αλλά και σε πολλές ακόμα περιοχές των ΗΠΑ. Η αθωωτική απόφαση των ενόρκων για τον αστυνομικό που δολοφόνησε το καλοκαίρι τον 18χρονο αφροαμερικανό Μάικλ Μπράουν, αποτέλεσε ταυτόχρονα αφορμή και αιτία για το κοινωνικό ξέσπασμα που σαρώνει την ιμπεριαλιστική μητρόπολη.

Είχε προηγηθεί η εν ψυχρώ δολοφονία ενός 12χρονου αγοριού αφροαμερικανικής καταγωγής στο Κλήβελαντ από τις δυνάμεις καταστολής, που θεώρησαν ότι το να παίζει με πλαστικό πιστόλι σε έναν παιδότοπο αποτελούσε «επικίνδυνη συμπεριφορά».

Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος όσων πέφτουν θύματα της αστυνομικής βίας στις ΗΠΑ, λόγω του χρώματός τους. Ακόμα πιο μακροσκελής είναι αυτός που περιλαμβάνει όσους για τον ίδιο λόγο βρίσκονται έγκλειστοι στις φυλακές με βαριές ποινές. Οι ρατσιστικές διακρίσεις, η «γκετοποίηση», η εξώθηση στο περιθώριο αυτών των κομματιών, αποτελούν την κραυγαλέα πραγματικότητα της χώρας του «αμερικανικού ονείρου». Όσο και να προσπαθούν να φτιασιδώσουν αυτήν την πραγματικότητα και να τη σκεπάσουν με τα κροκοδείλια δάκρυα των ιθυνόντων, δεν μπορούν να κρύψουν την εξής μεγάλη αλήθεια: ότι βασικοί αποδέκτες της κρατικής και παρακρατικής βαρβαρότητας δεν είναι άλλοι από τους φτωχούς και «κολασμένους». Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου παράξενο σε μια χώρα με μαύρο πρόεδρο, να βλέπουμε να στήνονται τα σύγχρονα «απαρτχάιντ». Γιατί πολύ απλά, αυτό που κυρίως θέλει να αποτρέψει το ρατσιστικό δηλητήριο δεν είναι παρά η ενότητα της εργατικής τάξης και των εκμεταλλευόμενων.

Το γεγονός που αναδεικνύεται, όμως, σε όλες του τις διαστάσεις είναι το πως το σύστημα της εκμετάλλευσης έχει επιλέξει σε παγκόσμια κλίμακα να αντιμετωπίζει τη νεολαία. Ως φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που της στερεί κάθε μέλλον και προοπτική, εξαπολύει ενάντιά της όλη του τη βαναυσότητα. Για να καταστείλει τις τάσεις αμφισβήτησης στους κόλπους της, οπλίζει το χέρι των μηχανισμών του, παράγοντας συνεχώς θύματα. Από τους άγρια δολοφονημένους 43 φοιτητές στο Μεξικό και το νεαρό διαδηλωτή στη Γαλλία που κατέληξε από ευθεία βολή χειροβομβίδας κρότου λάμψης, μέχρι τον 15χρονο Μπερκίν Ελβάν στην εξέγερση της Ταξίμ στην Τουρκία και το «δικό μας» Αλέξη…

Νομίζουν πως με αυτόν τον τρόπο θα καθυποτάξουν τη νεολαία. Πιστεύουν πως θα την κάνουν να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα το παρόν της φτώχειας, των πολέμων και της άγριας καταπίεσης, καθώς και το ακόμα πιο μαύρο μέλλον, πειθαρχώντας στη φαινομενική παντοδυναμία τους. Είναι βαθιά νυχτωμένοι!

Γιατί οι νέοι άνθρωποι αποδεικνύουν ότι τίποτε δεν τους λυγίζει! Τσαλακώνουν όλο και πιο συχνά την εικόνα του «ανίκητου» που θέλει να τους παρουσιάζει το σύστημα, βγαίνοντας στους δρόμους του αγώνα. Αυτό δείχνουν τα αγωνιστικά σκιρτήματα ενάντια στην τρομοκρατία και το δόγμα «νόμος και τάξη» που επιχειρείται να επιβληθεί στα ελληνικά πανεπιστήμια, οι διαδηλώσεις σε Γαλλία και Μεξικό, οι κατειλημμένες σχολές στο Μπέρκλεϋ. Με αποκορύφωμα την κοινωνική έκρηξη που συνταράσσει το Φέργκιουσον.

Δηλώνουμε αλληλέγγυοι στην πάλη της νεολαίας και του λαού ενάντια στην πολιτική του ρατσισμού και της ταξικής καταπίεσης στις ΗΠΑ. Ως το μεγαλύτερο διεθνιστικό καθήκον μας αντιλαμβανόμαστε την προσπάθεια να συμβάλλουμε στο να συγκροτηθούν τα υπόγεια ρεύματα οργής και αγανάκτησης της νεολαίας της χώρας μας σε ένα μαζικό και ανυποχώρητο κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης απέναντι στη βάρβαρη επίθεση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου.

Το σύστημα της εκμετάλλευσης αποπνέει όλη τη μπόχα του γερασμένου κόσμου που αντιπροσωπεύει. Οι εξεγέρσεις μας είναι το μέλλον!